คำถามที่ ๓.๓. มุทิตา ท่านเอกอนมนสิการไปยังไงเมื่อเจอสิ่งที่ชัง

- เวลาที่เราเจอสิ่งที่ชัง มันจะร้อน ใช่มะ เกิดความโกรธ ขัดใจ ข้องใจ คิดร้าย เพ่งโทษใช่มะ

- มุทิตาสำหรับคนที่ฝึกไหม่ หรือเคยเข้าได้ไม่บ่อยไม่เห็นคลองเก่าตน มักจะหมายเอาแต่ว่าเราต้องยินดีไปกับเขา สุขไปกับเขา ไม่ริษยาเขา แล้วก็มุทิตาจิตบ้าง สัพเพสัตตา ลัทธะสัมปัตติโตมา วิคัจฉันตุ คิดแต่ว่าขอเขาจงคงประโยชน์สุขสำเร็จทุกอย่างไว้ได้.. แท้จริงแล้วทุกอย่างมีคลองทำไว้ในใจ การปารถนาให้ผู้อื่นผู้ไม่มีทุกข์นั้นเป็นผลสืบต่อ ไม่ใช่การทำไว้ในใจ

- มนสิการมุทิตา คือ ความอิ่มใจ (สั้นๆแค่นี้แหละ) อิ่มเต็มกำลังใจตน พอแล้วไม่ต้องการอีก ด้วยเพราะเมื่อเราอิ่มแล้ว ความอิจฉา ริษยาก็ไม่มี เมื่อเห็นผู้อื่นเขามี เขาได้ เขาสำเร็จประโยชน์สุขบ้างเราก็ไม่ยี่หระเป็นไร ไม่มีอรติในใจตน เห็นว่าสิ่งนี้ควรแก่เขา เขาควรมีควรได้ ทำให้อิ่มใจในสุขของเขาโดยปราศจากความริษยา(ไม่ยินดีที่เขามีเขาได้, ขัดใจ, ชิงชัง) สุขไปกับเขาอย่างนี้ๆแค่นั้นเอง จะว่าง่ายก็ไม่ง่าย จะยากก็ไม่ยาก แค่ทำไว้ในใจเป็น เช่นว่า.. เมื่อเราเจอสิ่งที่ชัง แรกสุดเลยเราจะคิดร้าย ไม่พอใจ คิดข้องขัดใจ เมื่อตั้งมั่นฝึกทำมุทิตา ให้ทำไว้ในใจดังนี้..



----------------------------------------------------


เข้เกียจพิมพ์แระอะ จะเอาให้ครบทั้ง 4 ข้อ ก็ใช่ว่ายุคสมัยนี้จะมีใครสนใจเจริญ เพราะสมัยนี้ชอบท่องจำอภิธรรม นั่งนึกๆคิดๆเอา เห็นตามสมมติความคิดตน แบบรู้วิถีจิตแต่ไม่รู้วิธีเจริญ ไม่รู้ว่าสิ่งใดเกิดจึงมีอย่างนี้ได้ ไม่รู้ว่าสิ่งใดดับจึงมีสิ่งนี้ได้ แต่ปัญญาเป็นของสูงควรแก่น้อมมาสู่ตนนะ มันก็ดีทีเรียนรู้ แต่เรียนแล้วไม่รู้ประมาณตน แยกแยะไม่ออกระหว่างสมถะ(สัญญาจดจำเพื่อทางกุศล) กับ วิปัสนา(ของแท้ที่เป็นปัญญาญาณ) นี้เรียกว่าหลง

ผมไม่ได้กล่าวหาใครนะครับเพียงแต่เห็นว่ายุคสมัยนี้มักจะเจริญแบบนี้ มากกว่าปฏิบัติแท้จริง สมตามคำพระพุทธทำนายที่ว่า พระอริยะจะลดหลั่นลงเพราะเข้าถึงธรรมไม่ได้ตามกาลในแต่ละยุค ละเลยการปฏิบัติแท้จริง ทำแนวทางปฏิบัติผิดเพี้ยน เพราะท่องจำมากกว่าปฏิบัติจริง ยุคสุดท้ายก็จะมีแต่พระโสดาบันแบบสุขวิปัสสโก สมมติสาวกทำลายพระพุทธศาสนาเพราะจำแล้วคิดเอาเองเออเองวิวาทกันแล้วก็จะไม่มีคนถึงธรรมใดอีกเลย จนพระมหาธรรมราชา หรือพระมหาจักรพรรดิ์ จะกำเนิดขึ้นมาสังคายนาพระไตรอีกครั้ง เผยแพร่แนวทางปฏิบัติอีกครั้ง ยุคสมัยนั้นจึงจะมีพระอรหันต์อีกแต่น้อยมากหรือแทบไม่มีอีกเลย แต่มีพระอนาคามีเป็นอันมาก พระอนาคามีก็มีวิโมกข์ ๘ แบบกรัะทู้ที่เราสนทนากันนี้แหละครับ

กำลังมองดูตนว่านี่กำลังฟุ้งซ่านอยู่ไหมที่พิมพ์อยู่นี้ 5555 ที่จริงเอาแค่หัวข้อแค่นี้ก็คงได้แระมั้ง

มนสิการเมตตา คือ มีใจกว้าง
มนสิการกรุณา คือ มีน้ำใจ
มนสิการมุทิตา คือ อิ่มใจ
มนสิการอุเบกขา คือ ไม่ติดใจข้องแวะ

ไม่ต้องอะไรมาก ผู้ปฏิบัติจะรู้ได้ด้วยตัวเอง อิอิ


----------------------------------------------------

ผมโม้เรียกร้องความสนใจเฉยๆครับ ไม่มีอะไร

คริคริ

โม้ได้เป็นวรรคเป็นเวน

ครูอะไรสอนมาอย่างนั้นคะ
ไม่รู้ว่า ที่ถูกต้อง
นั่นมันเป็นโลกียะปัญญา ไม่ใช่วิปัสสนา
เพราะไม่ได้เรียนพระปริยัติ ไม่ได้เรียน พระอภิธรรม เรยปฎิบัติผิดๆๆ
รู้มาผิดๆๆ แถมมาสอนผิดๆ

ไม่ได้ผ่านการศึกษา นวังคสัตถุศาสตร์ ตามคำสอนของพระบรมศาสดา
อันประกอบด้วยองค์ 9

ก็เรยพากันปฎิบัติมั่ว สอนมั่ว กัน

อยากคุยกับพี่หราเม พยายามหาเรื่องพูดคุยด้วยตลอดเวลา

เมน้อยหอยขม หอยใต้น้ำไม่เคยสัมผัสบนบก จึงเพ้อฝันจินตาการบนบกเหมือนที่ตนท่องจำมา สายอ่อน

ปรกติคนโง่ที่เอาแต่ท่องจำตำรานี้อะเวลาจำศูตรคุณก็เอาแต่ท่องสูตรคุณ แต่ไม่รู้ว่าทำไมจึงเกิดมีศุตรคุณได้ สูตรคุณแท้แล้วคืออะไร

เมจะจีบพี่หราจ๊ะ อยากคุยด้วยเลยแกล้งวีนโวยวาย

คริคริ

พระพุทธองค์ มาโปรดสัตว์โง่เขลาเบาปัญญา เพราะมาจีบ หรือเปล่าหละคะ ?
เมก็มาโปรดให้ แบบนั้นแหละ ค่ะ

หลงรักเค้ามากใช่มะเมที่รัก

คริคริ

รักตัว รักมิตร รักศิษย์ รักสถาบัน นั้นพวกสัตว์โลกโง่เชลา เค้าคำนึงกัน
คุณแค่อากาส เพ้อเจ้อไปเองหละค่ะ

คริคริ

ยิ่งนาน ยิ่งเห็นความเขลาเบาปัญญา ของคุณแค่อากาสหละค่ะ
ที่ปฎิบัติไม่เป็น ปรมัตถ์ ก็ไม่เรียน

เรยไม่รู้ว่า
การปฎิบัติวิปัสสนา ต้องอาศัยโสภณเจตสิก 19 ดวง และปัญญาเจตสิก 1 ดวง

ที่มี นามปรมัตถ์ รูปปรมัตถ์ ที่กำลังปรากฎเฉพาะหน้า เป็นอารมณ์ เท่านั้น

ไม่ใช่คิดฟุ้งซ่าน ออกมาเรื่อยเปื่อย
อย่างที่ คุณแค่อากาสพร่ำเพ้อ ธรรมะล้นใจ ออกมาอย่างไม่รู้ตัว

นี่เป็นการปฎิบัติผิดๆ เป็นมหาสติปัฎฐาน อย่างผิดๆๆ รู้มาผิดๆๆ

ไม่ตรงคำสอนพระศาสดา
แต่ ไปหลงตัวเองว่า ตรง
เป็นมิจฉามรรค มิจฉาปฎิบัติ

เพราะไม่ได้เรียนพระอภิธรรม ไม่ได้เรียนปริยัติ

555

ได้แค่ท่องแค่นี้หราเม ท่องจำเก่งนะแต่เข้าไม่ถึงที่ตนท่องจำ

เมคงไปนั่งท่องจำเข้า ชวนจิต 7 ดวง สัมประยุตกุศลเจตสิก สหคดี กับโสภณจิต เกิดเป็นมุทิตาจิต

แต่เวลาทำไว้ในใจให้เข้าถึงกลับไม่เคบได้เลยสักครั้ง :b32 นี่ก็เป็นกรรมของสายท่องจำปรามาศครูบาอาจารย์ปฏิบัติไม่ถึง กำไฟเพราะเข้าใจว่าเย็น

คริคริ

รักตัว รักมิตร รักศิษย์ รักสถาบัน นั้นพวกสัตว์โลกโง่เชลา เค้าคำนึงกัน
คุณแค่อากาส เพ้อเจ้อไปเองหละค่ะ