แต่ที่บ้านผมไร้ยาฆ่าแมลง ไร้ไม้ช๊อตยุง ยุงก็ไม่มาก
เท่าไหร่ คนในครอบครัวก็ยังไม่เคยเป็นไข้อันเนื่อง
มาจากยุงกัด เพราะผมสอนทุกคนว่า อย่าฆ่า และผมก็ทำให้ดู
อยู่ให้เห็น ยุงกินได้แค่เลือด เป็นอาหารหลัก เลือดก็แค่นิดเดียวเอง
มีดบาดมือยุงสามารถอิ่มไปได้หลายตัวเลย เวลาคุณหิวมากๆ ไม่ได้
ทานอะไรตอนนั้นรู้สึกอย่างบ้างครับ

เหตุผลที่เจ็บป่วยเพราะยุงกัด

ยุงก็มีพ่อ แม่ พี่น้อง เพื่อน มิตร มากมาย ยุงเองก็รักชีวิต
รักสุข เกลียดทุกข์ เช่นกับเรา เมื่อเราไปฆ่า สิ่งอันเป็นที่รัก
รักมากแล้วย่อมเกิดจิต อาฆาต แค้น ย่อมจะจองเวร ต่อผู้ที่
ฆ่า ญาติของยุงเหล่านั้น เราจะพบว่ายิ่งฆ่าก็ยิ่งมามาก พวกเค้า
เหล่านั้นจะชักชวนกันมาเพื่อแก้แค้น ฆ่าเรานั้นเอง

เมื่อยุงกัดไม่ควรเกา เพราะเวลาที่เราเกาแล้วพิษนั้นย่อมกระจาย
ออกกว้าง ร่างกายกำจัดออกได้ยาก ออกไม่หมด เป็นสาเหตุให้เป็นไข้
อันนี้คือความเห็นส่วนตัวนะครับ

ผลจากการให้เลือดเป็นทานมีดั่งนี้

+ ความกล้าหาญ
+ ความอดทน อดกลั้น
+ จิตที่สงบจากเครื่องกังวล มีความกลัว ความตระหนี่เลือด
+ บารมีในทาน ขั้นกลาง
+ ปัญญา รู้เห็นความจริงด้วยตัวเองเมื่อลงมือกระทำไปและเห็นผลแล้ว
+ ความไม่ก่อเวร
+ ความเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
+ ความปลอดภัย ได้จากการไม่ก่อเวร

ทั้งหมดเป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ โปรดพิจารณา ดูให้ดีอีกครั้ง

ธรรม เป็นสิ่งที่สูง จะทำเล่นๆคงไม่ได้ง่ายๆ หลายท่านคงเคยได้ยินได้ฟังประวัติ
ของครูบาอาจารย์หลายองค์ บางครั้งก็ต้องเอาความตายเข้าแลกถึงจะเข้าถึงธรรม

การให้ยุงกัดนั้นผมเริ่มปฏิบัติตั้งแต่ตอนบวชอย่างจริง
จังพรรษาที่ ๒ อยู่วัดป่า ไม้ไผ่ก็มีมาก ตอนนั้นผมเป็นพระ
ที่พรรษาน้อยที่สุด และโบสที่ทำวัดก็ตั้งอยู่กลางเนินหินกว้าง
พอควร มีฝาข้างเดียว ผมจะนั่งข้างช้ายสุด พอถึงเวลานั่งสมาธิ
พระอาจารย์ท่านจะให้ดับไฟเหลือแค่เทียน ต้นพรรษาผมก็โดน

ยุงกัดมากพอควร แต่ผมตบ พยายามอดทน และก็ใช้คำพูดที่ผม
เคยบอกไว้ว่า เจ้ามากัดข้าอย่ากัดแรงนัก อย่ากัดเจ็บนักเมื่อกิน
อื่มแล้วก็อย่าปล่อยพิษใส่ข้านะ เดียวหากข้าป่วยเจ็บตายไปเจ้า
จะมิได้กินอีก แต่บางองค์ที่นั่งข้างๆผมชอบตบ พอใกล้ออกพรรษา
รู้สึกว่ายุงกัดน้อยลง บางครั้งรู้สึกเหมือนไม่มียุงกัดเลย แต่องค์ที่
ตบกลับโดนกัดมากขึ้น เพราะเหตุไร ก็
เพราะพวกเค้าแค้นไงครับ ที่ไปฆ่าพี่น้องเผ่าพันธุ์ อันเป็นที่รักของ
เค้า

คุณ sss พูดคุยกับยุงเข้าใจ ทำให้คิดถึงนายกคนปัจจุบันคุยกับกบ

https://www.matichon.co.th/wp-content/u ... 28x463.jpg

ถ้าศัตรูที่ประกอบด้วยปัญญา เอ่ๆ ปัญญาแบบไหนน้อ ชนิดไหนน้อ?

คงตี ยุงบนศีรษะ

ทั้งศีรษะบุตรของช่างไม้ และศีรษะบิดา

ได้ศีรษะ สี่เสี่ยง มากกว่าสองเท่า

เอ่ๆ

ลิงน่าจะฉลาด มีความสุข
มากกว่าเจ้าของสวน และคนเผ้าสวน ที่ไปใช้ให้ลิงดูแลสวนแทน ซะอีก

"คนเฝ้าสวนหลวงอยากจะไปเที่ยวงานประจำปีกับเขาด้วย จึงเข้าไปหาฝูงลิงแล้วพูดกับลิงหัวหน้าฝูงว่า
"( เจ้าลิง สวนหลวงนี้ มีอุปการะคุณแก่พวกเจ้ามาก พวกเจ้าได้ขบเคี้ยวดอก ผลและใบอ่อนของต้นไม้ในสวนหลวงนี้ บัดนี้ ในเมืองมีงานเทศกาลประจำปี เราอยากจะไปเที่ยวบ้าง เราอยากจะวานให้พวกเจ้าช่วยรดน้ำต้นไม้ ที่กำลังปลูกใหม่ในสวนนี้ แทนเราจะได้ไหม ?) "

"(ลิงรับว่าได้ คนเฝ้าสวนหลวงก่อนจะเข้าไปเที่ยวในเมือง กำชับว่า
" พวกท่านอย่าประมาทนะ " แล้วมอบอุปกรณ์ตักน้ำให้แก่พวกลิง)"

การอ่านหนังสือแล้วตีความไปตามจังหวัดใจ อ่านไปเจอะเรื่องยุงก็ทำตามด้วยการนอนตากยุง

จบข่าว ไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรหรอกเสียเวลาเปล่า

เอ่?
อาชีพที่เค้าจำเป็นต้องตากยุง
คงเสียเวลา ทำมาหากิน

เอ่?

คนหนึ่งคิดแก้ปัญหาให้ตกไป แต่อีกคนยิ่งคิดก็ยิ่งเพิ่มปัญหา
ทั้งที่ปัญหาเดิมก็มากพออยู่แล้วแต่ก็แก้ไม่ตก ยังจะเอาปัญหามา
ทับถมตนเองให้หนักเข้าไปอีก

แก้ปัญหาได้ ปัญญา มีปัญญามากก็ยิ่งเข้าใจปัญหาและแก้ปัญหาได้มาก

ไม่มีคนมาเล่าประสบการณ์เท่าไหร่เพราะไม่ค่อยได้ปฏิบัติ
กันมั้งเนี่ย หรือปฏิบัติไม่ถูกทาง

ครั้งยังบวชอยู่พรรษาที่ ๒ อยู่วัดป่ามีนกแขกเต้า ๒ ตัว ตัวหนึ่ง
ทำท่าทางดุๆ เสียงดุๆ ไม่รู้ว่าพระอาจารย์ท่านเลี้ยงไว้หรือไม่ พอ
ได้กล้วยมาผมก็ยืนให้นกกิน วันหนึ่งเห็นแต่ตัวเดียวผมก็ยืนกล้วยให้
กินเหมือนอย่างเคย หลังจากให้กินแล้วผมก็ยืนนิ้วให้เพื่อให้นกแขก
เต้าจับ แต่นกแขกเต้ากัดนิ้วมื้อผมเนื้อแทบหลุดออกมาเลย ตอนนั้น
ก็รู้สึกโมโหมาก เกือบจะยกมือตบเข้าให้ พอสติมาเท่านั้นปัญญาก็

เกิดแล้วพูดว่า คนทำดีด้วยให้อาหารอยู่เสมอยังทำร้ายได้ ถึงฉันจะไม่
ตบ ไม่ฆ่าเจ้า แต่การกระทำอย่างนี้ของตัวเจ้านั้นแหละ จะฆ่าตัวเจ้า
เข้าสักวัน (คือ ด้วยการกระทำเช่นนั้นของนกแขกเต้าคงต้องโดนคน
อื่นฆ่าตายเป็นแน่) หากไม่เลิกนิสัยนั้นเสีย

ต่อจากนั้น ๒-๔ วัน ก็ไม่เห็นนกแขกเต้าตัวนั้นอีกเลยไม่รู้หายไปไหน

อ่านให้ดีเดียวจะตีความผิด คิดมั่วๆ ไปอีกว่าฝึกให้นกกัดบ้าง ให้หมากัดบ้าง
......ผมจะทำอะไรก็จะใคร่ครวญพิจารนาก่อนแล้วค่อยลงมือทำมิได้ทำอะไรที่
มั่วๆโดยไม่รู้เหตุผล

เอ่ๆๆ

มโนกรรมคิดจะตบตีสำเร็จแล้ว แม้ครองผ้าเหลือง
นกแขกเต้าโพธิสัตว์ เรยไปโปรดที่อื่นต่อมั๊งคะ

เอ่ๆ

ไม่รู้ไม่เหมือนแต่ยังมีอีกตอนหนึ่งว่างๆจะมาเล่าให้ฟังครับ
เรื่องนกแขกเต้าอีกตัว