ว่าจะคุยตั้งแต่กระทู้โน้นแล้ว...พอมาเห็นตั้งกระทู้ใหม่..ก็เลยคุยในนี้แล้วกัน..




จากความคิดข้างต้นของคุณเอส..ผมมีประเด็น..อยากจะคุย..คือ
1 ยุงมีความรู้สึก..ถึงความเป็น..พ่อแม่พี่น้อง...มีอารมณ์รัก..อารมณ์โกรธ
2 ยุงคิดแก้แค้น..

ผมขอให้คุณเอส..พิจารณาดูนะครับว่า...

1 ยุง...มีความรู้สึกถึงความเป็นญาติ..ความเป็นพี่เป็นน้อง...ความเป็นพ่อเป็นแม่..ฯลฯ....ได้หรือ...?...นามรูป...ขันธ์ทั้ง5 ของยุง..มีประสิทธฺภาพ..พอที่จะมีอารมณ์ความรู้สึกคล้ายมนุษย์..อย่างนั้นได้...จริงหรือ?

หากเป็นสัตว์ใหญ่...เลี้ยงลูกด้วยนม..นี้..กระผมจะไม่แย้งเลยนะ...
แต่นี้...เป็นแมลง...ประสิทธิภาพของขันธ์ซึ่งเป็นผลของภพ..ยังมิมีคุณภาพขนาดจำแนกแยกแยะละเอียด..ขนาดว่า....นี้คือพ่อคือแม่..นี้คือสิ่งอันเป็นที่รัก...ฯลฯ...ดั่งเช่น..นามรูปของสัตว์ใหญ่...หรอกนะครับ..คุณเอส

คุณภาพของนามรูป...จึงสำคัญ..ต่อการเข้าถึงความรู้..จนทำให้ถึงความหลุดพ้นได้..การมีชาติที่เป็นมนุษย์จึงสำคัญมาก...

2 หากพิจารณาตามข้อที่1 จนเห็นแล้วว่า..ยุงมีสภาพขันธ์ที่ไม่อาจมีความรู้สึกนึกคิดได้เท่าสัตว์ใหญ่ๆ ได้...ข้อที่ว่า...ยุงกัดเพราะคิดแก้แค้น...อันนี้จึงไม่ใช่ความรู้สึกของยุง...แต่เป็นความรู้สึกของคุณเอส...คิดแทนยุง..

แล้วที่ว่า..คนชอบตบยุง..มักโดนยุงกิน..บ้านที่ชอบตบยุง..ยุงก็ไม่หมด..โดนยุงกินมากขึ้นเข้าไปอีก...ข้อนี้..กระผมเห็นด้วยนะครับ...แต่..มิใช่เพราะยุงคิดแก้แค้น..ครับ

ยุง...หาอาหาร..ด้วยการ..ใช้การรับรู้กลิ่น..และ..ความร้อน

คนที่เห็นยุงก็ไล่ตบ..ไล่ปัด..ร่างกายก็ย่อมจะเกิดความร้อนมากกว่าคนที่อยู่เฉยๆ...ยุงจึงล๊อคเป้าเข้าโจมตีได้ง่ายกว่า...คนที่อยู่เฉยๆ

กลิ่น..ก็เป็นอีกหนึ่งอย่าง...ที่ยุงมีผลต่อการหาเป้าหมาย...พืชที่มีกลิ่นแรงบางชนิด..เช่น..ตะไคร้หอม...สามารถกลบเกลื่อน..ซ่อนอำพร่าง...กลิ่นที่ยุงชอบได้...ทำให้ยุงล๊อคเป้าหมายได้ยาก

การไม่ตบยุง..เพราะสงสาร......................ก็เป็นศีล...เป็นพรหมวิหารของผู้นั้น
การให้ยุงกินเลือด..เพราะปรารถณาให้เขาอิ่ม..ก็เป็นทาน..เป็นพรหมวิหารของผู้นั้น
การไม่กลัวการติดโรค...........................ก็เป็นการสร้างจิตให้เข็มแข็ง..เป็นบารมีของผู้นั้น

การคิดว่ายุง...มีความรู้สึก..จดจำ..ว่านี้เป็นพ่อเป็นแม่..นี้เป็นพี่เป็นน้อง..นี้เป็นที่รักของตน...เป็นความเข้าใจผิดในสภาพแห่งขันธ์..ในสภาพแห่งภพ..ของผู้นั้น

การคิดว่า..ยุงมีความแค้นจึงไปไล่กัดกินคนตบยุง...เป็นความคิดปรุงแต่งของผู้นั้นไปเอง...คิดแทนยุงไปเอง

ใช้การพิจารณา..เข้าให้ถึงเหตุถึงผล ต้องแยกให้ออกนะครับ...คุณเอส...

มีเหตุผลครับ พูดกันด้วยเหตุและผล คุณ กบ กล่าวมามีเหตุผล สัตว์
เล็กๆ ย่อมจะมีบุญน้อย แต่การที่จะไม่มีความรักต่อกันเลยนี้ ผมว่าคงเป็น
ไปได้ยากครับ อย่างเช่น มดนี้ก็เป็นสัตว์น้อย แต่ทำไมมดถึงสามัคคีกันทำ
งานเพราะอะไรหรือครับ

ยิ่งตอนเราไปฆ่ามดทำไมตัวอื่นจึงรุมมากัดเราครับ

น่าสงสารเด็กนะขอรับ มีพ่อแบบนี้

คุณเอส..ก็พิจารณา..เรื่อยๆ..บ่อยๆ...ใช้ความรู้เรื่องราวที่ได้อ่านมาประกอบการพิจารณา...เดี่ยวก็จะค่อยๆเข้าใจมากขึ้นไปเอง..ครับ



เราอาจเรียก..การทำงานร่วมกัน..ว่า.เป็นความสามัคคี

แต่..มด..ทำงานร่วมกัน..เขาอาจไม่รู้จักคำว่า..สามัคคี...
เขาอาจจะรู้จัก..แต่เพียงว่า..ต้องทำ..เท่านั้น

ต้องทำ....เป็นการทำตามสัณชาตญาณ

สามัคคี...เป็นการทำด้วยจิตใจด้วยความรู้สึกนึกคิด..แห่งกุศล

การทำงานช่วยกันของมด..ไม่เรียกว่า..สามัคคี..แต่เราใช้มาเป็นบทเรียนสอนคนเรื่องของความสามัคคี
โดยการอุปมาอุปมัย..โดยการสมมุติ....ได้..

ปล. ในหมู่มดปลวดที่อยู่ร่วมกันเป็นสังคม..ในแต่ละวันจะได้รับรางวัลจากนางพญา...( เราเรียกรางวัล..เป็นการสมมุติ)เป็นสารเคมีเล็กๆ. สารเคมีอันนี้นี่เองจึงเป็นเสมือน..ศูนย์รวม..กลไก...ความเป็นไปในสังคมมดปลวกนั้นนั้น...

หากคุณเอส..อยากรู้..ว่ามันให้สารเคมีนี้..อย่างไร...ก็ไปดูตอนมันจุ๊ปปากกัน..ได้เลย..นะครับ นี้ไม่ได้ล้อเล่นนะ...



สัญชาตญาณการป้องกันตัว..มีในทุกสรรพสัตว์...ครับ

สัณชาติญาณ..เป็นญาณที่เกิดพร้อมความเป็นสัตว์...ไม่ต้องมีการเรียนรู้เพิ่ม..ซึ่งก็คือ..ไม่ต้องมาเรียนรู้ภายหลัง..หรือมีความรู้สึกนึกคิด..ใช้เหตุใช้ผล...รู้แต่ว่า..ต้องทำ..

"คุณภาพของขันธ์..ในสัตว์แต่ละ..มีการรับรู้..รู้สึกได้ไม่เท่ากัน.ได้ไม่เหมือนกัน"

ข้อนี้..คุณเอส..เห็นด้วยหรือไม่?

ความรู้สึกนึกคิด...จึงเสมือนถูกจำกัดด้วยภพชาติที่สัตว์นั้นนั้นเกิด...

เหตุที่ มนุษย์ประเสริฐ..เพราะมีสภาพรูปนาม..ที่มีคุณภาพเพียงพอที่..เอื่อประโยชน์แก่พัฒนาจิตใจ..สู่จุดสูงสุดได้

หากมนุษย์คนใด..ได้สถานภาพของคนแล้ว..แล้วไม่ใช้โอกาสนี้พัฒนาใจตน..ไม่รักษาศีลแห่งมนุษย์...ระลึกไม่ได้ว่าตนตั้งใจเกิดมาเพื่ออะไร....จึงเท่ากับว่า..คนคนนั้นเบียดเบียนตน..ทำลายโอกาสจิตตน...ก็ต้องไปกลับไปรับบทเรียนในอบายภูมิเสียใหม่..เผื่อจะเข็ดลาบในทุกข์..

เห็นด้วยครับ สัตว์ใหญ่ก็ย่อมมีความสามารถมีบุญมากกว่า
เป็นส่วนมาก และมนุษย์นั้นก็ดีกว่า เพราะหากไม่ดี พระโพธิสัตว์
คงไม่เลือกมาตรัสรู้ที่โลกมนุษย์นี้แน่ครับ

หากเกิดเป็นมนุษย์แล้ว พบพระพุทธศาสนาแล้ว เรียนรู้แล้วแต่ยังไม่
ได้ลงมือปฏิบัตินี้ก็น่าเสียดายเช่นกันนะครับ เพราะมัวแต่สงสัย และมัวแต่
ล้อเล่นไปวันๆ ทั้งที่ชีิวิตตัวเองก็น้อยลงทุกวันๆ ไม่รู้ว่าจะตายวันไหนด้วย
นี้ก็คือความประมาท

ความประมาทเป็นหนทางแห่งความตาย ความสะดวกสบายเกินไปเป็นรังแห่งโรค

ขอบคุณครับ...

แล้วทีนี้..มาที่คำถามสำคัญ..ว่า..

ยุง...จะมีความรู้สึกนึกคิด..ว่านี้เป็นพ่อของเรา..นี้เป็นแม่ของเรา..นี้เป็นญาติพี่น้องของเรา..เหล่านี้เป็นที่รักของเรา..ใครทำร้ายที่รักของเรา..ก็เลยมีอารมณ์โกรธแค้น...ยุงจะมีอารมณ์ความรู้สึกอย่างที่ว่ามานี้ได้มั้ยครับ?

เอ่?

สงสัยว่าปฎิบัติไม่ตรงพระธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงหรือเปล่าน้อ

อารมณ์ของศีลมาจาการประพฤติทุจริตในสิกขาบท
อารมณ์พรหมวิหารใช้สัตว์บัญญัติสี่ประเภทที่พิจารณาในการเจริญปฎิบัติ
อารมณ์วิปัสสนาใช้รูปนามปรมัตถ์
แล้วยกสู่ไตรลักษณ์

เอ่ๆๆ

ธรรมคนละหมวด คนละอารมณ์ อารมณ์คนละอย่าง เอามามั่วปะปนกัน
ถูกต้องมั๊ยน๊อ

เอ่?
นี่เป็นผลการปฎิบัติผิดๆๆ ไม่ตรงตามที่พระพุทธองค์ทรงแสดงป่าวน้อ

เอ่ๆๆ ? เมปฎิบัติไม่เป็นแบบนั้น เรยน๊อ

มีเหตุผลครับ คุณ กบ แต่ผมขอเชื่อ ๗๐/๑๐๐ เหลือ ๓๐ ปฏิบัติจน
เห็นด้วยตนเองค่อยว่ากันอีกทีครับ

ผมเชื่ออย่างหนึ่งคือ เมื่อ ทาน ศีล ภาวนา พรหมวิหาร4 เจริญมากขึ้น
สิ่งนั้นแลจะปกป้องคุมครองภัยเราเอง

ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม

แล้วคุณ เม ปฏิบัติอย่างไรครับ ทำไมไม่แนะนำเพื่อนๆ
และผมบ้าง เผื่อจะได้วิธีการดีๆไปทำบ้าง

ไม่ใครแนะนำวิธีปฏิบัติให้ เอาวิธีนี้ไปปฏิบัติสิขอรับ


ผมไปบวชได้แปดเดือน บวชวันแรก เกิดกำหนัดแอบ สองอาทิตย์ผ่านไป เอาวินัยมาอ่าน อ่าวนี่มันผิดศีลนี่หว่าอายไม่กล้าใคร ก็เดินจงกรม นั่งสมาธิ
ตอนนั่งสมาธิ ก็หลับตา ไม่คิดอะไร ท่องพุท-โธ ตามลมหายใจ

จนเข้าเดือนที่สี่ ออกพรรษา คิดว่าจะสึก แต่เห็นแสงเทียนในกระจกหน้าต่าง ก็วิ่งไปบอกเจ้าอาวาสๆก็ได้แต่ยิ้ม
เข้าเดือนที่แปด นั่งสมาธิแบบเดิม ตอนนั้นเครียดเรื่องท่องหนังสือไม่ได้

ในขณะที่นั่ง มีเสียงผู้ชายมาถามว่าบรรลุรึยัง ผมเลยบอกว่า ยัง พูดในใจ

อยู่ดีๆก็มีเสียงสวดมนต์เพราะมาก ตามด้วยบทธรรมจักร
อยู่ดีๆ ก็มีภาพผมมีน้ำอสุจิไหลออกมา
เห็นภาพที่เคยมีอะไรกับแฟน และมีเรื่องไม่ดีมากมาย ก็เลยพิจารณาการเกิดดับแก้ เรื่องหนึ่งมันก็มาอีก เรื่องหนึ่ง
เสียงก็ด่าว่า ไอ้เลวตลอด
อวัยวะเพศแข็ง อยากมีเซ็กตลอดเวลา เลยตัดสินใจสึก
คิดอะไรเหมือนมีคนรู้ เสียงด่าก็ด่าตลอด เลยไปพบจิตแพทย์
หมอบอกว่าเป็นโรคจิตเภท และโรคไทรอยด์ เลยอยากบวชใหม่ไปอยู่กรรม แต่ยังกินยาเลย
ถ้าไปบวชอีก กลัวจะบ้ากว่าเดิมครับ

OK ครับ

เอ่?

ที่เอ่ๆๆ น่ะแหละ

คือบอกทั้งปริยัติ ปฎิบัติที่ถูกต้อง ไปแล้ว รึเปล่าน้อ

เอ่?

เอ่?

ลุงกรัชกายสนใจการปฎิบัติแบบนี้ มากเรย

ตรงบวชวันแรกก็ปึ๋งปั๋งได้นี่แหละ

เห็นคอยเอากระทู้นี้มาถามใครๆ

เคยเอามาถาม เม ไปหนนึงแระ