57238.กายส่าย ใจไม่ส่าย

โลกสวย

[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ เภสกฬาวัน (ป่าเป็นที่นางยักษ์ชื่อเภสกฬา
อยู่อาศัย) อันเป็นสถานที่ให้อภัยแก่หมู่มฤค ใกล้เมืองสุงสุมารคิระในภัคคชนบท ฯลฯ

ครั้งนั้นแล คฤหบดีชื่อนกุลบิดาเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายอภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระองค์เป็นผู้แก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ ล่วงกาลผ่านวัยแล้วโดยลำดับ มีกายกระสับกระส่าย เจ็บป่วยเนืองๆ พระพุทธเจ้าข้า ก็ข้าพระองค์มิได้เห็นพระผู้มีพระภาคและภิกษุทั้งหลาย ผู้ให้เจริญใจอยู่เป็นนิตย์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดสั่งสอนข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดพร่ำสอนข้าพระองค์ ด้วยธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด.

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

นั่นถูกแล้วๆ คฤหบดี อันที่จริง กายนี้กระสับกระส่าย เป็นดังว่าฟองไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

ดูกร คฤหบดี ก็บุคคลผู้บริหารกายนี้อยู่ พึงรับรองความเป็นผู้ไม่มีโรคได้แม้เพียงครู่เดียว จะมีอะไรเล่า นอกจากความเป็นคนเขลา

ดูกรคฤหบดี เพราะเหตุนั้นแหละ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

เมื่อเรามีกายกระสับกระส่ายอยู่ จิตของเราจักไม่กระสับกระส่าย

ดูกรคฤหบดี ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล.

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๑ - ๒๓. หน้าที่ ๑.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_pa ... agebreak=1

โลกสวย

ธรรมอาสา มือใหม่ ฝากเนื้อฝากตัว ไม่ฝากใจน๊ะค๊ะ

กรัชกาย

โลกสวย เขียน:

[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ เภสกฬาวัน (ป่าเป็นที่นางยักษ์ชื่อเภสกฬา
อยู่อาศัย) อันเป็นสถานที่ให้อภัยแก่หมู่มฤค ใกล้เมืองสุงสุมารคิระในภัคคชนบท ฯลฯ

ครั้งนั้นแล คฤหบดีชื่อนกุลบิดาเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายอภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระองค์เป็นผู้แก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ ล่วงกาลผ่านวัยแล้วโดยลำดับ มีกายกระสับกระส่าย เจ็บป่วยเนืองๆ พระพุทธเจ้าข้า ก็ข้าพระองค์มิได้เห็นพระผู้มีพระภาคและภิกษุทั้งหลาย ผู้ให้เจริญใจอยู่เป็นนิตย์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดสั่งสอนข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดพร่ำสอนข้าพระองค์ ด้วยธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด.

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

นั่นถูกแล้วๆ คฤหบดี อันที่จริง กายนี้กระสับกระส่าย เป็นดังว่าฟองไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

ดูกร คฤหบดี ก็บุคคลผู้บริหารกายนี้อยู่ พึงรับรองความเป็นผู้ไม่มีโรคได้แม้เพียงครู่เดียว จะมีอะไรเล่า นอกจากความเป็นคนเขลา

ดูกรคฤหบดี เพราะเหตุนั้นแหละ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

เมื่อเรามีกายกระสับกระส่ายอยู่ จิตของเราจักไม่กระสับกระส่าย

ดูกรคฤหบดี ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล.

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๑ - ๒๓. หน้าที่ ๑.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_pa ... agebreak=1

จะเหมือนกระทู้นอนไม่สวยไหมเนี่ย

ไหนหยิบประเด็นมาถกกันหน่อยสิ

กรัชกาย

โลกสวย เขียน:

tongue
ธรรมอาสา มือใหม่ ฝากเนื้อฝากตัว ไม่ฝากใจน๊ะค๊ะ

เรื่องฝากตัว โน่นไปฝากคุณโรสโน่น คิกๆๆ

โลกสวย

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

tongue
ธรรมอาสา มือใหม่ ฝากเนื้อฝากตัว ไม่ฝากใจน๊ะค๊ะ

เรื่องฝากตัว โน่นไปฝากคุณโรสโน่น คิกๆๆ

คริคริ
คงปลอดภัยกว่า ฝากกะลุงน๊อค๊ะ

s006

กรัชกาย

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

tongue
ธรรมอาสา มือใหม่ ฝากเนื้อฝากตัว ไม่ฝากใจน๊ะค๊ะ

เรื่องฝากตัว โน่นไปฝากคุณโรสโน่น คิกๆๆ

คริคริ
คงปลอดภัยกว่า ฝากกะลุงน๊อค๊ะ

s006

ลุงรับฝากใจ ไม่รับฝากตัว ทำไมล่ะ ฝากตัวเปลืองข้าว :b32:

โลกสวย

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ เภสกฬาวัน (ป่าเป็นที่นางยักษ์ชื่อเภสกฬา
อยู่อาศัย) อันเป็นสถานที่ให้อภัยแก่หมู่มฤค ใกล้เมืองสุงสุมารคิระในภัคคชนบท ฯลฯ

ครั้งนั้นแล คฤหบดีชื่อนกุลบิดาเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายอภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระองค์เป็นผู้แก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ ล่วงกาลผ่านวัยแล้วโดยลำดับ มีกายกระสับกระส่าย เจ็บป่วยเนืองๆ พระพุทธเจ้าข้า ก็ข้าพระองค์มิได้เห็นพระผู้มีพระภาคและภิกษุทั้งหลาย ผู้ให้เจริญใจอยู่เป็นนิตย์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดสั่งสอนข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดพร่ำสอนข้าพระองค์ ด้วยธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด.

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

นั่นถูกแล้วๆ คฤหบดี อันที่จริง กายนี้กระสับกระส่าย เป็นดังว่าฟองไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

ดูกร คฤหบดี ก็บุคคลผู้บริหารกายนี้อยู่ พึงรับรองความเป็นผู้ไม่มีโรคได้แม้เพียงครู่เดียว จะมีอะไรเล่า นอกจากความเป็นคนเขลา

ดูกรคฤหบดี เพราะเหตุนั้นแหละ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

เมื่อเรามีกายกระสับกระส่ายอยู่ จิตของเราจักไม่กระสับกระส่าย

ดูกรคฤหบดี ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล.

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๑ - ๒๓. หน้าที่ ๑.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_pa ... agebreak=1

จะเหมือนกระทู้นอนไม่สวยไหมเนี่ย

ไหนหยิบประเด็นมาถกกันหน่อยสิ

ไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

อันนี้ไข่อารายค๊ะ ?
ไม่มีเปลือก

s006

เอ่?

กรัชกาย

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ เภสกฬาวัน (ป่าเป็นที่นางยักษ์ชื่อเภสกฬา
อยู่อาศัย) อันเป็นสถานที่ให้อภัยแก่หมู่มฤค ใกล้เมืองสุงสุมารคิระในภัคคชนบท ฯลฯ

ครั้งนั้นแล คฤหบดีชื่อนกุลบิดาเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายอภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระองค์เป็นผู้แก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ ล่วงกาลผ่านวัยแล้วโดยลำดับ มีกายกระสับกระส่าย เจ็บป่วยเนืองๆ พระพุทธเจ้าข้า ก็ข้าพระองค์มิได้เห็นพระผู้มีพระภาคและภิกษุทั้งหลาย ผู้ให้เจริญใจอยู่เป็นนิตย์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดสั่งสอนข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดพร่ำสอนข้าพระองค์ ด้วยธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด.

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

นั่นถูกแล้วๆ คฤหบดี อันที่จริง กายนี้กระสับกระส่าย เป็นดังว่าฟองไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

ดูกร คฤหบดี ก็บุคคลผู้บริหารกายนี้อยู่ พึงรับรองความเป็นผู้ไม่มีโรคได้แม้เพียงครู่เดียว จะมีอะไรเล่า นอกจากความเป็นคนเขลา

ดูกรคฤหบดี เพราะเหตุนั้นแหละ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

เมื่อเรามีกายกระสับกระส่ายอยู่ จิตของเราจักไม่กระสับกระส่าย

ดูกรคฤหบดี ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล.

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๑ - ๒๓. หน้าที่ ๑.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_pa ... agebreak=1

จะเหมือนกระทู้นอนไม่สวยไหมเนี่ย

ไหนหยิบประเด็นมาถกกันหน่อยสิ

ไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

อันนี้ไข่อารายค๊ะ ?
ไม่มีเปลือก

s006

เอ่?

นั่นแหละฮ่ะ ปัญหาของคนอ่านพระสูตร (ซึ่งเขาแปลมาให้อ่าน) เขาเรียกว่าหลงสำนวนภาษา :b32:

แล้วก็พากันตีความไปต่างๆ

โลกสวย

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ เภสกฬาวัน (ป่าเป็นที่นางยักษ์ชื่อเภสกฬา
อยู่อาศัย) อันเป็นสถานที่ให้อภัยแก่หมู่มฤค ใกล้เมืองสุงสุมารคิระในภัคคชนบท ฯลฯ

ครั้งนั้นแล คฤหบดีชื่อนกุลบิดาเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายอภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระองค์เป็นผู้แก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ ล่วงกาลผ่านวัยแล้วโดยลำดับ มีกายกระสับกระส่าย เจ็บป่วยเนืองๆ พระพุทธเจ้าข้า ก็ข้าพระองค์มิได้เห็นพระผู้มีพระภาคและภิกษุทั้งหลาย ผู้ให้เจริญใจอยู่เป็นนิตย์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดสั่งสอนข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดพร่ำสอนข้าพระองค์ ด้วยธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด.

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

นั่นถูกแล้วๆ คฤหบดี อันที่จริง กายนี้กระสับกระส่าย เป็นดังว่าฟองไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

ดูกร คฤหบดี ก็บุคคลผู้บริหารกายนี้อยู่ พึงรับรองความเป็นผู้ไม่มีโรคได้แม้เพียงครู่เดียว จะมีอะไรเล่า นอกจากความเป็นคนเขลา

ดูกรคฤหบดี เพราะเหตุนั้นแหละ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

เมื่อเรามีกายกระสับกระส่ายอยู่ จิตของเราจักไม่กระสับกระส่าย

ดูกรคฤหบดี ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล.

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๑ - ๒๓. หน้าที่ ๑.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_pa ... agebreak=1

จะเหมือนกระทู้นอนไม่สวยไหมเนี่ย

ไหนหยิบประเด็นมาถกกันหน่อยสิ

ไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

อันนี้ไข่อารายค๊ะ ?
ไม่มีเปลือก

s006

เอ่?

นั่นแหละฮ่ะ ปัญหาของคนอ่านพระสูตร (ซึ่งเขาแปลมาให้อ่าน) เขาเรียกว่าหลงสำนวนภาษา :b32:

แล้วก็พากันตีความไปต่างๆ

เอ่?

ให้เมเปิดประเด็น เปิดแล้ว

ลุงกรัชกายตอบไม่ตรงคำถาม

เอ่? s006

แค่อากาศ

ได้แค่นี้เองหรอเม :b32:

โลกสวย

แค่อากาศ เขียน:

ได้แค่นี้เองหรอเม :b32:

เอ่?

แล้วคุณแค่อากาศ คิดไปว่า เพื่อจะได้อัลรัย หรอค๊ะ ?

s006

เอ่?

กรัชกาย

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ เภสกฬาวัน (ป่าเป็นที่นางยักษ์ชื่อเภสกฬา
อยู่อาศัย) อันเป็นสถานที่ให้อภัยแก่หมู่มฤค ใกล้เมืองสุงสุมารคิระในภัคคชนบท ฯลฯ

ครั้งนั้นแล คฤหบดีชื่อนกุลบิดาเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายอภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระองค์เป็นผู้แก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ ล่วงกาลผ่านวัยแล้วโดยลำดับ มีกายกระสับกระส่าย เจ็บป่วยเนืองๆ พระพุทธเจ้าข้า ก็ข้าพระองค์มิได้เห็นพระผู้มีพระภาคและภิกษุทั้งหลาย ผู้ให้เจริญใจอยู่เป็นนิตย์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดสั่งสอนข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดพร่ำสอนข้าพระองค์ ด้วยธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด.

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

นั่นถูกแล้วๆ คฤหบดี อันที่จริง กายนี้กระสับกระส่าย เป็นดังว่าฟองไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

ดูกร คฤหบดี ก็บุคคลผู้บริหารกายนี้อยู่ พึงรับรองความเป็นผู้ไม่มีโรคได้แม้เพียงครู่เดียว จะมีอะไรเล่า นอกจากความเป็นคนเขลา

ดูกรคฤหบดี เพราะเหตุนั้นแหละ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

เมื่อเรามีกายกระสับกระส่ายอยู่ จิตของเราจักไม่กระสับกระส่าย

ดูกรคฤหบดี ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล.

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๑ - ๒๓. หน้าที่ ๑.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_pa ... agebreak=1

จะเหมือนกระทู้นอนไม่สวยไหมเนี่ย

ไหนหยิบประเด็นมาถกกันหน่อยสิ

ไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

อันนี้ไข่อารายค๊ะ ?
ไม่มีเปลือก

s006

เอ่?

นั่นแหละฮ่ะ ปัญหาของคนอ่านพระสูตร (ซึ่งเขาแปลมาให้อ่าน) เขาเรียกว่าหลงสำนวนภาษา :b32:

แล้วก็พากันตีความไปต่างๆ

เอ่?

ให้เมเปิดประเด็น เปิดแล้ว

ลุงกรัชกายตอบไม่ตรงคำถาม

เอ่? s006

อ๋อ เปิดแล้วหรอ "ไข่อาราย ไม่มีเปลือก" ก็ไข่ต้มที่เขาปลอกเปลือกให้แล้วไง ไม่เคยเห็นหรอ แม่ค้าปอกใส่ถุงให้เรียบร้อย :b1:

โลกสวย

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ เภสกฬาวัน (ป่าเป็นที่นางยักษ์ชื่อเภสกฬา
อยู่อาศัย) อันเป็นสถานที่ให้อภัยแก่หมู่มฤค ใกล้เมืองสุงสุมารคิระในภัคคชนบท ฯลฯ

ครั้งนั้นแล คฤหบดีชื่อนกุลบิดาเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายอภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระองค์เป็นผู้แก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ ล่วงกาลผ่านวัยแล้วโดยลำดับ มีกายกระสับกระส่าย เจ็บป่วยเนืองๆ พระพุทธเจ้าข้า ก็ข้าพระองค์มิได้เห็นพระผู้มีพระภาคและภิกษุทั้งหลาย ผู้ให้เจริญใจอยู่เป็นนิตย์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดสั่งสอนข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดพร่ำสอนข้าพระองค์ ด้วยธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด.

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

นั่นถูกแล้วๆ คฤหบดี อันที่จริง กายนี้กระสับกระส่าย เป็นดังว่าฟองไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

ดูกร คฤหบดี ก็บุคคลผู้บริหารกายนี้อยู่ พึงรับรองความเป็นผู้ไม่มีโรคได้แม้เพียงครู่เดียว จะมีอะไรเล่า นอกจากความเป็นคนเขลา

ดูกรคฤหบดี เพราะเหตุนั้นแหละ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

เมื่อเรามีกายกระสับกระส่ายอยู่ จิตของเราจักไม่กระสับกระส่าย

ดูกรคฤหบดี ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล.

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๑ - ๒๓. หน้าที่ ๑.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_pa ... agebreak=1

จะเหมือนกระทู้นอนไม่สวยไหมเนี่ย

ไหนหยิบประเด็นมาถกกันหน่อยสิ

ไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

อันนี้ไข่อารายค๊ะ ?
ไม่มีเปลือก

s006

เอ่?

นั่นแหละฮ่ะ ปัญหาของคนอ่านพระสูตร (ซึ่งเขาแปลมาให้อ่าน) เขาเรียกว่าหลงสำนวนภาษา :b32:

แล้วก็พากันตีความไปต่างๆ

เอ่?

ให้เมเปิดประเด็น เปิดแล้ว

ลุงกรัชกายตอบไม่ตรงคำถาม

เอ่? s006

อ๋อ เปิดแล้วหรอ "ไข่อาราย ไม่มีเปลือก" ก็ไข่ต้มที่เขาปลอกเปลือกให้แล้วไง ไม่เคยเห็นหรอ แม่ค้าปอกใส่ถุงให้เรียบร้อย :b1:

นี่เป้นตัวอย่างน๊ะคะ
แถมไปตัดต่อ คำถามอีก ที่ถามว่า

ไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

อันนี้ไข่อารายค๊ะ ?
ไม่มีเปลือก

ลุงกรัชกาย ส่ายจิต เดินไปหาไข่ที่ตลาดมาส่งคำตอบ
แต่ก็ตอบผิด เพราะ ไข่นั้น เปลือกหุ้ม ไม่ได้หนังหุ้ม

ตอบผิด แถมตัดต่อคำถามอีก

นั่นแหละ จิตส่าย ไปหาไข่ หนึ่งคืนเต็มๆ น๊ะค๊ะ

tongue

กรัชกาย

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ เภสกฬาวัน (ป่าเป็นที่นางยักษ์ชื่อเภสกฬา
อยู่อาศัย) อันเป็นสถานที่ให้อภัยแก่หมู่มฤค ใกล้เมืองสุงสุมารคิระในภัคคชนบท ฯลฯ

ครั้งนั้นแล คฤหบดีชื่อนกุลบิดาเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายอภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระองค์เป็นผู้แก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ ล่วงกาลผ่านวัยแล้วโดยลำดับ มีกายกระสับกระส่าย เจ็บป่วยเนืองๆ พระพุทธเจ้าข้า ก็ข้าพระองค์มิได้เห็นพระผู้มีพระภาคและภิกษุทั้งหลาย ผู้ให้เจริญใจอยู่เป็นนิตย์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดสั่งสอนข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดพร่ำสอนข้าพระองค์ ด้วยธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด.

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

นั่นถูกแล้วๆ คฤหบดี อันที่จริง กายนี้กระสับกระส่าย เป็นดังว่าฟองไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

ดูกร คฤหบดี ก็บุคคลผู้บริหารกายนี้อยู่ พึงรับรองความเป็นผู้ไม่มีโรคได้แม้เพียงครู่เดียว จะมีอะไรเล่า นอกจากความเป็นคนเขลา

ดูกรคฤหบดี เพราะเหตุนั้นแหละ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

เมื่อเรามีกายกระสับกระส่ายอยู่ จิตของเราจักไม่กระสับกระส่าย

ดูกรคฤหบดี ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล.

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๑ - ๒๓. หน้าที่ ๑.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_pa ... agebreak=1

จะเหมือนกระทู้นอนไม่สวยไหมเนี่ย

ไหนหยิบประเด็นมาถกกันหน่อยสิ

ไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

อันนี้ไข่อารายค๊ะ ?
ไม่มีเปลือก

s006

เอ่?

นั่นแหละฮ่ะ ปัญหาของคนอ่านพระสูตร (ซึ่งเขาแปลมาให้อ่าน) เขาเรียกว่าหลงสำนวนภาษา :b32:

แล้วก็พากันตีความไปต่างๆ

เอ่?

ให้เมเปิดประเด็น เปิดแล้ว

ลุงกรัชกายตอบไม่ตรงคำถาม

เอ่? s006

อ๋อ เปิดแล้วหรอ "ไข่อาราย ไม่มีเปลือก" ก็ไข่ต้มที่เขาปลอกเปลือกให้แล้วไง ไม่เคยเห็นหรอ แม่ค้าปอกใส่ถุงให้เรียบร้อย :b1:

นี่เป้นตัวอย่างน๊ะคะ
แถมไปตัดต่อ คำถามอีก ที่ถามว่า

ไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

อันนี้ไข่อารายค๊ะ ?
ไม่มีเปลือก

ลุงกรัชกาย ส่ายจิต เดินไปหาไข่ที่ตลาดมาส่งคำตอบ
แต่ก็ตอบผิด เพราะ ไข่นั้น เปลือกหุ้ม ไม่ได้หนังหุ้ม

ตอบผิด แถมตัดต่อคำถามอีก

นั่นแหละ จิตส่าย ไปหาไข่ หนึ่งคืนเต็มๆ น๊ะค๊ะ

tongue

นั่นก็ไม่ใช่ นี่ก็ไม่เอา ถ้ายังงั้น ไข่อะไรเอ้า

โลกสวย

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

กรัชกาย เขียน:

โลกสวย เขียน:

[๑] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-

สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ เภสกฬาวัน (ป่าเป็นที่นางยักษ์ชื่อเภสกฬา
อยู่อาศัย) อันเป็นสถานที่ให้อภัยแก่หมู่มฤค ใกล้เมืองสุงสุมารคิระในภัคคชนบท ฯลฯ

ครั้งนั้นแล คฤหบดีชื่อนกุลบิดาเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาค ถวายอภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า

พระพุทธเจ้าข้า ข้าพระองค์เป็นผู้แก่เฒ่าเป็นผู้ใหญ่ ล่วงกาลผ่านวัยแล้วโดยลำดับ มีกายกระสับกระส่าย เจ็บป่วยเนืองๆ พระพุทธเจ้าข้า ก็ข้าพระองค์มิได้เห็นพระผู้มีพระภาคและภิกษุทั้งหลาย ผู้ให้เจริญใจอยู่เป็นนิตย์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดสั่งสอนข้าพระองค์ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดพร่ำสอนข้าพระองค์ ด้วยธรรมที่เป็นไปเพื่อประโยชน์ เพื่อความสุขแก่ข้าพระองค์ตลอดกาลนานเถิด.

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

นั่นถูกแล้วๆ คฤหบดี อันที่จริง กายนี้กระสับกระส่าย เป็นดังว่าฟองไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

ดูกร คฤหบดี ก็บุคคลผู้บริหารกายนี้อยู่ พึงรับรองความเป็นผู้ไม่มีโรคได้แม้เพียงครู่เดียว จะมีอะไรเล่า นอกจากความเป็นคนเขลา

ดูกรคฤหบดี เพราะเหตุนั้นแหละ ท่านพึงศึกษาอย่างนี้ว่า

เมื่อเรามีกายกระสับกระส่ายอยู่ จิตของเราจักไม่กระสับกระส่าย

ดูกรคฤหบดี ท่านพึงศึกษาอย่างนี้แล.

เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗ บรรทัดที่ ๑ - ๒๓. หน้าที่ ๑.
http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_pa ... agebreak=1

จะเหมือนกระทู้นอนไม่สวยไหมเนี่ย

ไหนหยิบประเด็นมาถกกันหน่อยสิ

ไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

อันนี้ไข่อารายค๊ะ ?
ไม่มีเปลือก

s006

เอ่?

นั่นแหละฮ่ะ ปัญหาของคนอ่านพระสูตร (ซึ่งเขาแปลมาให้อ่าน) เขาเรียกว่าหลงสำนวนภาษา :b32:

แล้วก็พากันตีความไปต่างๆ

เอ่?

ให้เมเปิดประเด็น เปิดแล้ว

ลุงกรัชกายตอบไม่ตรงคำถาม

เอ่? s006

อ๋อ เปิดแล้วหรอ "ไข่อาราย ไม่มีเปลือก" ก็ไข่ต้มที่เขาปลอกเปลือกให้แล้วไง ไม่เคยเห็นหรอ แม่ค้าปอกใส่ถุงให้เรียบร้อย :b1:

นี่เป้นตัวอย่างน๊ะคะ
แถมไปตัดต่อ คำถามอีก ที่ถามว่า

ไข่ อันผิวหนังหุ้มไว้

อันนี้ไข่อารายค๊ะ ?
ไม่มีเปลือก

ลุงกรัชกาย ส่ายจิต เดินไปหาไข่ที่ตลาดมาส่งคำตอบ
แต่ก็ตอบผิด เพราะ ไข่นั้น เปลือกหุ้ม ไม่ได้หนังหุ้ม

ตอบผิด แถมตัดต่อคำถามอีก

นั่นแหละ จิตส่าย ไปหาไข่ หนึ่งคืนเต็มๆ น๊ะค๊ะ

tongue

นั่นก็ไม่ใช่ นี่ก็ไม่เอา ถ้ายังงั้น ไข่อะไรเอ้า

นี่ไงค๊ะ เมยกคุณลุงกรัชกายมาให้
เพื่อเป็นตัวอย่าง

ว่า ลุงกรัชกาย เจอไปแค่คำถามเดียว
จิตส่าย ไปหาแม่ค้า ไปหาไข่ต้ม ส่ายไหนต่อไหนๆ
คิดวนๆๆ อยู่ไปแต่เรื่องไข่

เพื่อนๆ พี่ๆ ลุงป้าน้าอา สมาชิกที่กำลังฝึกปฎิบัติ หรือผู้ปฎิบัติมาแล้ว
จะได้เห็นกันชัดเจนขึ้น ๆ

ว่าแค่คำถามเดียว ทำให้ส่ายไปถึงทรวงใน ยังไง ลักษณะไหน
tongue

57238.กายส่าย ใจไม่ส่าย

ผู้ใช้งานขณะนี้