ตัดๆ มาจากหัวข้อ คุณค่าทางจริยธรรมของไตรลักษณ์ (ด้านทำจิตเป็นอิสระ และด้านทำกิจโดยไม่ประมาท) พุทธธรรมหน้า ๑๓๙


"ภิกษุทั้งหลาย อายุของมนุษย์ทั้งหลายนี้น้อย จะต้องไปสู่ภพหน้า พึงวินิจฉัยการด้วยความรู้คิด
พึงกระทำการดีงาม (กุศล) พึงครองชีวิตประเสริฐ (พรหมจรรย์) ผู้ที่เกิดมาแล้ว ที่จะไม่ตายเป็นไม่มี ผู้ใดอยู่ได้นาน ผู้นั้นก็อยู่ได้แค่ร้อยปี จะเกินไปบ้างก็เพียงเล็กน้อย


"อายุของมนุษย์ทั้งหลายน้อย สัตบุรุษพึงดูหมิ่นอายุที่น้อยนั้น พึงประพฤติเหมือนดังถูกไฟไหม้ศีรษะ
การที่มัจจุราชจะไม่มาหานั้น เป็นอันไม่มี วันคืนย่อมล่วงไป ชีวิตก็หดสั้นเข้า อายุของมนุษย์ทั้งหลาย ย่อมหมดสิ้นไป เหมือนดังน้ำในธารน้ำน้อย" (ขุ.ม.29/51; 182/143 ฯลฯ)

"ชีวิตของสัตว์ทั้งหลายในโลกนี้ ไม่มีเครื่องหมาย ไม่มีใครรู้ ทั้งยาก ทั้งน้อย และระคนด้วยทุกข์ ความเพียรพยายามที่จะช่วยให้สัตว์ที่เกิดมาแล้ว ไม่ต้องตายได้นั้น ไม่มีเลย แม้อยู่ได้ถึงชรา ก็ต้องตาย เพราะสัตว์ทั้งหลายมีธรรมดาอย่างนี้เอง


“ทั้งเด็ก ทั้งผู้ใหญ่ ทั้งคนเขลา ทั้งคนฉลาด ล้วนไปสู่อำนาจของมฤตยู มีมฤตยูเป็นที่ไปเบื้องหน้าด้วยกันทั้งหมด


“เมื่อเขาเหล่านั้น ถูกมฤตยูครอบงำแล้ว ต้องไปปรโลก บิดาจะป้องกันบุตรไว้ก็ไม่ได้ ญาติทั้งหลายจะป้องกันเหล่าญาติไว้ก็ไม่ได้ ดูเถิด ทั้งที่หมู่ญาติกำลังมองดูพร่ำรำพันอยู่ด้วยประการต่างๆ ผู้จะต้องตายก็ถูกพาไปแต่ลำพังคนเดียว เหมือนโคที่เขาเอาไปฆ่า


"โลกถูกความแก่ และความตายบดขยี้อย่างนี้เอง ปราชญ์ทั้งหลายรู้เท่าทันกระบวนความเป็นไปของโลกแล้ว จึงไม่เศร้าโศก



“ท่านไม่รู้ทาง ไม่ว่าของผู้มาหรือผู้ไป เมื่อมองไม่เห็นปลายสุดทั้งสองด้านจะคร่ำครวญไปก็ไร้ประโยชน์ ถ้าคนหลงใหลคร่ำครวญเบียดเบียนตนเองแล้ว จะทำประโยชน์อะไรให้เกิดขึ้นมาได้บ้างแล้วไซร้ ท่านผู้มีวิจารณญาณก็คงทำอย่างนั้นบ้าง


“คนทั้งหลายคิดหมายไว้อย่างใด ต่อมาการณ์ก็กลับกลายไปเป็นอย่างอื่น ความพลัดพรากจากกันก็เป็นอย่างนี้แหละ ดูเถิด กระบวนความเป็นไปของโลก แม้จะมีคนอยู่ได้ถึงร้อยปี หรือเกินกว่านั้น เขาก็ต้องพลัดพรากจากหมู่ญาติ ต้องทิ้งชีวิตไว้ในโลกนี้อยู่ดี


“ผู้ปรารถนาสุขแก่ตน พึงระงับความคร่ำครวญรำพัน ความโหยหา และโทมนัสเสีย พึงถอนลูกศรที่เสียบตัวทิ้งไป ผู้ที่ถอนลูกศรได้แล้ว เป็นอิสระ ก็จะพบความสงบใจ จะผ่านพ้นความโศกเศร้าไปได้หมด กลายเป็นผู้ไร้โศก เย็นใจ” (ขุ.สุ.25/380/447)

“มนุษย์นี้ ตั้งแต่เริ่มเกิดอยู่ในครรภ์ ไม่ว่าจะเป็นกลางวัน หรือกลางคืน เมื่อเริ่มชีวิตขึ้นมาแล้ว ก็มีแต่จะบ่ายหน้าไป ไม่หวนหลังกลับคืน คนทั้งหลาย ถึงจะพรั่งพร้อมด้วยกำลังพล จะต่อสู้ให้ไม่แก่ไม่ตาย ก็ไม่ได้ ปวงสัตว์ล้วนถูกชาติ และชราย่ำยี เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงมีความคิดว่า จะบำเพ็ญธรรม


“ราชาผู้เป็นรัฎฐาธิบดี อาจเอาชนะกองทัพ ซึ่งมีพลทั้งสี่เหล่า (ช้าง ม้า รถ ราบ) ที่น่าสะพรึงกลัวได้ แต่ไม่สามารถเอาชนะพญามัจจุราช


“ราชาบางพวก แวดล้อมแวดล้อมด้วยพลช้าง พลม้า พลรถ และพลราบแล้ว หลุดพ้นเงื้อมมือข้าศึกไปได้ แต่ไม่อาจตีหักให้พ้นพญามัจจุราช ฯลฯ


“มนุษย์ทั้งหลาย ย่อมบวงสรวง ทำให้ยักษ์ ปีศาจ หรือเปรตทั้งหลาย แม้ที่เกรี้ยวกราดแล้ว ยอมสงบพิโรธได้ แต่จะทำให้พญามัจจุราชยินยอมหาได้ไม่ ฯลฯ


“จะเป็นกษัตริย์ ก็ตาม พราหมณ์ ก็ตาม จะร่ำรวย มีกำลังอิทธิพล หรือมีเดชศักดาแค่ไหน พญามัจจุราชก็ไม่เห็นแก่ใครเลย เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงมีความคิดว่า จะบำเพ็ญธรรม ฯลฯ


“ธรรมนั่นแล ย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้ นี้เป็นอานิสงส์ในธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ผู้ประพฤติธรรม ย่อมไม่ไปสู่ทุคติ ธรรมกับอธรรม สองอย่างนี้ จะมีผลเสมอกันก็หาไม่ อธรรมย่อมนำไปสู่นรก ธรรมย่อมให้ถึงสุคติ” (ขุ.ชา. 27/2261-2284/469-473)

“มนุษย์นี้ ตั้งแต่เริ่มเกิดอยู่ในครรภ์ ไม่ว่าจะเป็นกลางวัน หรือกลางคืน เมื่อเริ่มชีวิตขึ้นมาแล้ว ก็มีแต่จะบ่ายหน้าไป ไม่หวนหลังกลับคืน คนทั้งหลาย ถึงจะพรั่งพร้อมด้วยกำลังพล จะต่อสู้ให้ไม่แก่ไม่ตาย ก็ไม่ได้ ปวงสัตว์ล้วนถูกชาติ และชราย่ำยี เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงมีความคิดว่า จะบำเพ็ญธรรม


“ราชาผู้เป็นรัฎฐาธิบดี อาจเอาชนะกองทัพ ซึ่งมีพลทั้งสี่เหล่า (ช้าง ม้า รถ ราบ) ที่น่าสะพรึงกลัวได้ แต่ไม่สามารถเอาชนะพญามัจจุราช


“ราชาบางพวก แวดล้อมแวดล้อมด้วยพลช้าง พลม้า พลรถ และพลราบแล้ว หลุดพ้นเงื้อมมือข้าศึกไปได้ แต่ไม่อาจตีหักให้พ้นพญามัจจุราช ฯลฯ


“มนุษย์ทั้งหลาย ย่อมบวงสรวง ทำให้ยักษ์ ปีศาจ หรือเปรตทั้งหลาย แม้ที่เกรี้ยวกราดแล้ว ยอมสงบพิโรธได้ แต่จะทำให้พญามัจจุราชยินยอมหาได้ไม่ ฯลฯ


“จะเป็นกษัตริย์ ก็ตาม พราหมณ์ ก็ตาม จะร่ำรวย มีกำลังอิทธิพล หรือมีเดชศักดาแค่ไหน พญามัจจุราชก็ไม่เห็นแก่ใครเลย เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงมีความคิดว่า จะบำเพ็ญธรรม ฯลฯ


“ธรรมนั่นแล ย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ย่อมนำสุขมาให้ นี้เป็นอานิสงส์ในธรรมที่ประพฤติดีแล้ว ผู้ประพฤติธรรม ย่อมไม่ไปสู่ทุคติ ธรรมกับอธรรม สองอย่างนี้ จะมีผลเสมอกันก็หาไม่ อธรรมย่อมนำไปสู่นรก ธรรมย่อมให้ถึงสุคติ” (ขุ.ชา. 27/2261-2284/469-473)

ยมฺปิจฺฉํ น ลภติ ตมฺปิ ทุกฺขํ = มีความปรารถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์.


สงฺขิตฺเตน ปญฺจุปาทานกฺขนฺธา ทุกฺขา = โดยย่อ อุปาทานขันธ์ ๕ เป็นตัวทุกข์

บุชลูกร่ำไห้อาลัยพ่อ รัฐพิธีศพสุดซึ้ง สื่อจับสังเกตทรัมป์ไม่ทักคลินตัน

https://www.khaosod.co.th/around-the-wo ... ws_1918564


พลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รัก

สลดใจไหมจิตกำลังเกิดดับนับแสนโกฏิขณะ
เดี๋ยวนี้ไม่คิดตามคำสอนให้ตรงทีละ1ทาง
แปลว่ามีกิเลสเกิดแล้วนับแสนล้านดวง
กิเลสมีที่จิตส่วนปัญญาเกิดตอนฟัง
จิตกำลังเกิดดับจากไปนับไม่ถ้วน
คิดอะไรออกไปนอกกายตัวเอง
ทุกอย่างที่กำลังมีที่กายตัวเอง
กำลังพลัดพรากจากไปอยู่ค่ะ
ไม่เห็นทุกข์เดือดร้อนใจเลย
เพราะไม่รู้จักทุกขอริยสัจจัง
ขณิกมรณะตายทุกขณะจิต
บอกไม่ฟังบอกว่าให้เริ่มต้น
ฟังคำสอนเพื่อสะสมปัญญา
https://youtu.be/Pvn54OgTElk

"ศุ บุญเลี้ยง" ขอ รมต.ศึกษาฯ พิจารณากิจกรรมวันแม่ งดชวนแม่มาให้ลูกกราบที่โรงเรียน



http://www.liekr.com/post11206481009738 ... NOSfpaJKEM

บาดแผลแห่งการขาดพ่อขาดแม่หรือขาดทั้งแม่และพ่อนั้น จะติดแน่นอยู่ในจิตใจของเด็กไปจนวันตายอยู่แล้ว จะไปทำเพื่อตอกย้ำทำไม

ตั้งต้นให้เด็กไม่เกเร
เคารพครูอาจารย์พอ
พ่อแม่ยุ่งทำมาหากินค่ะ
คนจนไม่ได้ขับรถหรูมา
เด็กบางคนอายเพื่อนไหม
พ่อแม่ไม่มีรถหรูเหมือนคนอื่น

ประเด็น เด็กกำพร้าขาดพ่อขาดแม่ ที่ต้องมานั่งสะอึกสะอื้นอยู่ในอก

เขาต้องการอะไรทำไปเพื่ออะไร



https://www.facebook.com/thainobilityV2 ... =3&theater

“แม่หมู” เผยพาลูกโดดเรียน หนีงานวันแม่ !

https://scontent.fbkk5-3.fna.fbcdn.net/ ... e=5DDE6B63


เป็นประเด็นที่พูดถึงกันในสังคมอย่างมาก ถึงการจัดกิจกรรมวันพ่อวันแม่ที่โรงเรียน ที่จัดให้เด็กมากราบพ่อแม่เพื่อแสดงความรัก ซึ่งถือเป็นกิจกรรมที่ดี แต่ก็ยังมีเด็กจำนวนไม่น้อยที่ครอบครัวไม่สมบูรณ์ และต้องมานั่งร้องไห้มีปมในใจ ขณะร่วมกิจกรรม เพราะไม่มีพ่อแม่มาร่วมงาน ไม่ว่าจะเหตุผลใด ๆ ก็ตาม ทั้งติดงาน ป่วย หรือเสียชีวิต ถึงขั้นมีการออกมาแสดงความคิดเห็นจากบุคคลหลายกลุ่มที่อยากให้ยกเลิกหรือปรับเปลี่ยนรูปแบบการจัดกิจกรรม
อีกหนึ่งเสียงของแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่าง หมู พิมพ์ผกา เสียงสมบุญ ได้โพสต์เฟซบุ๊กแสดงทัศนะเอาไว้อย่างน่าสนใจ ถึงการ “หนีงานวันแม่” ของเธอด้วยข้อความ ดังนี้
.
สวัสดีวันแม่ ที่กำลังจะมาถึง : วันที่เด็กๆจะได้แสดงความกตัญญูต่อมารดา ต่อหน้าครูบาอาจารย์ และเพื่อนๆ แต่!!! รู้มั๊ย !!! ... พอลูกดิฉันเข้าอนุบาล 3 .. ถึงวันแม่, วันพ่อทีไร แทนที่ดิฉันจะไปนั่งร่วมพิธีที่โรงเรียน ให้ลูกได้กราบแสดงความกตัญญู. .... ดิฉันมักจะชวนลูกโดดเรียนค่ะ. ใช่ค่ะคุณฟังไม่ผิด โดดเรียน พาเค้าไปนั่งรถไฟเที่ยว ดูหนังบ้าง เดินห้างบ้าง แฮบปี้มากค่ะ ... หากต้องการแสดงความรักความกตัญญู ก็มากราบแม่ที่บ้าน 2 คนก็พอ
ย้อนกลับไปเมื่อ 20 ปีก่อน เหตุเกิดจากงานวันพ่อ .... ก็ลูกดิฉันไม่มีพ่อนี่คะ.. แม่คนนี้หละ เป็นได้ทั้งพ่อและแม่ ก็ต้องไปนั่งในพิธีแทนพ่อ... หันซ้าย หันขวา มีแต่คุณพ่อท่านอื่นๆมานั่ง ...ดิฉันเป็นหญิงเพียงคนเดียว ในตอนนั้น.... เราว่าเราก็สตรองพอแล้วนะ.. เจอเพลงบิ้วอารมณ์ซึ้งๆ ตอนลูกมากราบนี่!!!! ไม่ว่าจะวันพ่อ,วันแม่ เราก็น้ำตาแตกทุกครั้ง ... ใช่ค่ะดิฉันซึ้ง ... แต่พอเงยหน้าดูคุณพ่อท่านอื่น ผู้ชายเค้าไม่ร้องกันนี่นะ 55... มีดิฉันผู้เป็นหญิง บ่อน้ำตาแตกอยู่ผู้เดียว น้ำตาไหลเดินลงเวที. ครูและแม่ๆ เดินตรงดิ่งมาปลอบเราอย่างอ่อนโยนว่า “ไม่เป็นไรนะ ลูกไม่มีพ่อไม่เป็นไร”!!!!
.
... เอ่อ ... ใช่ค่ะ ดิฉันไม่เป็นไรค่ะ ที่ร้องไห้นี่ เพราะว่าซึ้งค่ะ ซึ้งที่ลูกรู้จักกราบได้น่าเอ็นดู ประกอบกับเพลงโศกที่โรงเรียนเปิดบิ๊ววอารมณ์ ใช่ค่ะ
หลังจากนั้นดิฉันพาลูกโดดเรียนทุกเทศกาลวันพ่อ,วันแม่ค่ะ 555 พากันไปจู๋จี๊ฉลองเทศกาลอันศักดิ์สิทธิ์แสดงความรักกันแค่สองคนแม่ลูก สำหรับใครที่กำลังเรียกร้องให้โรงเรียนเลิกจัดกิจกรรมนี้ ....อย่ารอค่ะ !!! อย่ารอ ให้โรงเรียนมีมติยกเลิกงานนี้ เพราะมันจะไม่ทันเวลา ที่จะทำให้เด็กกำพร้า มีบาดแผลในใจ...พาเด็กในสังกัดของคุณ โดดเถอะค่ะ พาออกไปท่องเที่ยว สร้างความรักความสุขให้เค้า สละเวลาเพียง 1 วัน วางแผนล่วงหน้าไว้เลย .ไม่ว่าคุณจะเป็น พี่ ป้า น้า อา ปูย่าตายาย ของเด็กคนใดคนหนึ่ง ที่ขาดพ่อ หรือ แม่ . ช่วยสละเวลาอันมีค่าของท่าน พาเค้าออกไป อย่าได้ให้เห็นภาพบาดตาบาดใจ. ... เพราะมันจะกลายเป็นแผลในใจ ...
ที่กล้าบอกกล้าทำแบบนี้ เพราะกาลครั้งหนึ่ง ดิฉัน ดญ.พิมพ์ผกา ในวัยเด็ก ก็เคยนั่งแอบอยู่ท้ายแถวซุกหน้ากอดเสาร้องให้ เพราะไม่มีใครมาร่วม ในพิธีวันแม่อันศักดิ์สิทธิ์.....มันเจ็บปวด อย่างสาหัส ใครไม่เคยเจอกับตัว ไม่รู้หรอก !!!
.
ปรับสังคมไม่ได้ เปลี่ยนที่ตัวเราง่ายกว่าเยอะ แม่หมูไม่ได้กล่าว แอดกล่าวเอง

https://www.facebook.com/onebunterng/ph ... =3&theater

เด็กบางคน ร้องไห้ เพราะคิดถึงพ่อแม่
อีกเห็นพ่อแม่เพื่อนๆ

ว่า ถ้าพ่อแม่ เหล่านั้น ทำชั่ว ทำผิดศีล ไม่มีกุศลกรรมบท บ้าวัตถุกาม

พ่อแม่จะลงนรก มั๊งค๊ะ