ทุกยุคทุกสมัย การเมืองการปกครอง มีผลกระทบต่อพระพุทธศาสนา ทางบวกก็ได้ ทางลบก็ได้



ทนฟังสักนิด แล้วนำไปเทียบกับสถานการณ์ปัจจุบัน

ดูหลัก วิภัชชวาที ที่ท่านพูดถึง

วิภัชชวาที "ผู้กล่าวจำแนก" "ผู้แยกแยะพูด" เป็นคุณบท คือ คำแสดงคุณลักษณะอย่างหนึ่งของพระพุทธเจ้า หมายความว่า ทรงแสดงธรรมแยกแยะแจกแจงออกไปให้เห็นว่า สิ่งทั้งหลาย เกิดจากส่วนประกอบย่อยๆ มาประชุมกันเข้าอย่างไร เช่น แยกแยะกระจายนามรูปออกเป็นขันธ์ ๕ อายตนะ ๑๒ เป็นต้น
สิ่งทั้งหลาย มีด้านที่เป็นคุณ และด้านที่เป็นโทษอย่างไร
เรื่องนั้นๆ มีข้อจริง ข้อเท็จอย่างไร
การกระทำอย่างนั้นๆ มีแง่ถูก แง่ผิด แง่ที่ดี และแง่ไม่ดีประการใด เป็นต้น ไม่มองอย่างตีคลุม หรือ เห็นแต่ด้านเดียวแล้วยึดติดในทิฏฐิต่างๆ อันทำให้ไม่เข้าใจถึงความจริงแท้ตามสภาวะ

ย้อนกลับไปครั้งพุทธกาล หลังจากพระบรมศาสดาตรัสรู้แล้วก็ได้ลงหลักปักธงคำสอนโดยเลือกเอามคธรัฐ ซึ่งปกครองโดยพระเจ้าพิมพิสารราชาซึ่งได้ขอคำมั่นจากเจ้าชายสิทธัตถะตอนออกแสวงหาโมกขธรรมไว้ว่า ถ้าได้ตรัสรู้ธรรมแล้วให้มาสอนพระองค์เป็นคนแรก

นี่แสดงให้เห็นว่าฝ่ายการเมืองผู้ปกครองบ้านเมืองได้ให้ความสำคัญต่อศาสนา ทว่าพระพิมพิสารราชากีดกัน พระพุทธเจ้าก็เที่ยวสอนหลักธรรมที่บ้านเมืองของเขาไม่ได้ เขาไม่ให้ทำ พุทธศาสนาก็จบแต่ตอนนั้นแล้ว นี่คือตัวอย่างการเมืองกับศาสนาสั้นๆ

ต่อไปอ่านทบทวนบทความนี่เทียบดู



ที่

https://www.facebook.com/groups/4166058 ... 857310494/

เป็นบุญของพระเจ้าพิมพิสารที่อธิษฐานจิตมาด้วยปัญญาของตัวท่านเอง
เพราะท่านรู้จักตนเองว่าไม่เหมาะที่จะบวชเข้าใจไหมคะ
พระเจ้าพิมพิสารต้องการอยู่ในเพศคฤหัสถ์สูงสุด
ที่มีทั้งยศศักดิ์อำนาจวาสนามีบุญญาธิการ
ได้ถวายทานแด่พระพุทธเจ้าและได้
ฟังพระพุทธพจน์จากพระโอษฐ์
ณ ขณะนั้นเวลานั้นคือเวลา
ปัจจุบันของพระเจ้าพิมพิสาร

ส่วนเราน่ะสะสมอะไรมาถึงไม่สะสมการฟังคำสอนให้เข้าใจถูก
รู้ตัวไหมคะว่าเดี๋ยวนี้คือปัจจุบันของคุณที่รู้ตัวแล้วว่าเป็นคน
และไม่ได้พบพระพุทธเจ้าตัวเป็นๆแต่พระพุทธพจน์ยังอยู่
พระพุทธศาสนาคือคำสอนของพระพุทธเจ้าได้พบแล้ว
มัวแต่ไปสร้างวัตถุลืมว่าคำสอนสำหรับฟังเข้าใจนะคะ
ไม่ใช่การสร้างวัตถุตามๆกันทำตามๆกันขาดกาลามาสูตร10
ทำไมไม่ทำปัจจุบันขณะของตนให้เกิดปัญญาตรงตามคำสอนได้
เพราะคำสอนของพระพุทธเจ้าละเอียดตรงปัจจุบันขณะตรงกับทุกคำ
มีแล้วไม่ได้ทำอะไรก็มีแล้วเพราะที่รู้ว่าเป็นคนแล้วนี้แหละถึงจะฟังคำสอนรู้เรื่อง
https://youtu.be/XpfXWI75YrY

เพ้อเจ้อ

ว่าตัวเองหรือคะ
ไม่เคยฟังเพื่อให้
คิดถูกตามได้เลย
มีแต่คิดเองตามใจ
แล้วเมื่อไหร่จะตรง
อริยสัจจะธัมมะคือ
ความจริงตรงสัจจะ
ตรงกับทุกคำเดี๋ยวนี้
เป็นคำจริงตรงปัจจุบัน
ทีละขณะแต่ละขณะมีแล้ว
ไม่เคยขาดหายไปไหนเลย
ความจริงจากการตรัสรู้ไม่เปลี่ยน
แต่ความคิดเห็นผิดคลาดเคลื่อนต่างๆกันไป
เดี๋ยวนี้มีความไม่รู้ความจริงของสิ่งที่กำลังปรากฏว่ามี
หลงผิดจำแต่ชื่อแต่เรื่องราวต่างๆแล้วก็คิดไปตามการคิดเห็นของตน
ลืมว่าจะเกิดปัญญาคิดเห็นถูกตรงตามคำสัจจะได้ตอนกำลังฟังเข้าใจตามอยู่
ตอนไม่ฟังเนี่ยกิเลสของคุณไหลไปไม่ขาดสายไปตามอารมณ์ที่คุณคิดนึกเพราะไม่คิดตามคำสอนไงคะ

พ่ะน่ะ
ว่า คุณโรสนั่นแหละ ตั้งแต่เกิดมาจนป่านนี้แล้ว ยังไม่เคยพบเห็นใครว่า ตัวเอง ด่าตัวเอง เบยนะ คิกๆๆ หรือคุณโรส เคย ไม่เคย

ต่อไปเรื่องสร้างวัตถุ ตัวอย่างนี่ก็วัตถุนะ



ทว่า ไม่มีไม่สร้างวัตถุคนคงลืมหมดแว้ว (แล้ว) นั่นแหละความสำคัญของวัตถุ ซึ่งยืนยาวกว่าชีวิตคน เมื่อได้ตัวอย่างอย่างนั้นแล้วก็กลับมามองที่การสร้างวัตถุซึ่งเป็นสัญลักษณ์ทางพุทธศาสนาโดยเทียบกับตัวอย่างนั้น

ใกล้เข้าอีกนิดหนึ่ง ดู

https://www.facebook.com/10457204756568 ... 4NTk3Njgw/

อีกสักตัวอย่างหนึ่ง ปท.ใกล้ไทยแลนด์



ทางศาสนวัตถุ ปทท.ก็เทียบกับเขาไม่ได้ ความหนักแน่นมั่นคงทางศาสนาของศาสนิกชน ปทท. ก็แพ้เขา หรือใครจะเถียง

ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ยกตัวอย่างศาสนวัตถุอีก ตย.เถอะ ชาวพุทธในไทยจะได้เห็นแง่ความสำคัญของศาสนวัตถุ





เสาอโศก (อังกฤษ: Pillars of Ashoka; ฮินดี: अशोक स्तंभ อโศก สฺตํภ) เป็นเสาหินโบราณที่สร้างโดยพระเจ้าอโศกมหาราช พระมหาจักรพรรดิแห่งราชวงศ์เมารยะ ที่ปกครองอนุทวีปอินเดียในช่วงยุคพุทธศตวรรษที่ 4 พระเจ้าอโศกมหาราชทรงสร้างเสาหินทราย (ซึ่งต่อมาเรียกกันว่า "เสาอโศก") ขึ้นเพื่อถวายเป็นพุทธบูชาแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า และเพื่อระบุสถานที่ตั้งของสถานที่สำคัญทางพระพุทธศาสนา

เสาหินเหล่านี้สร้างโดยหินทรายจากเมืองจุณนา เมืองทางตอนเหนือของอินเดีย ซึ่งถือได้ว่ามีคุณภาพดีที่สุดในสมัยนั้น โดยเสาทุกเสาจะมีหัวสิงห์แกะสลักประดิษฐานอยู่ เป็นสัญลักษณ์ถึงคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าที่องอาจดุจราชสีห์ และแผ่ไปไกลดุจเสียงแห่งราชสีห์ โดยตัวเสาจะมีคำจารึกถึงความสำคัญของสถานที่ตั้งเสาหรือประกาศพระบรมราชโองการของพระเจ้าอโศกมหาราช

เสาอโศกที่สมบูรณ์ที่สุดอยู่ที่อารามหลวงแห่งเจ้ามัลละในเมืองเวสาลี เมืองสำคัญในสมัยพุทธกาล แต่เสาอโศกต้นที่ที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดคือ เสาอโศกที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน เมืองพาราณสี สถานที่พระพุทธเจ้าแสดงปฐมเทศนา เป็นเสาที่หักเป็นสี่ท่อน แต่ว่ารูปสลักรูปสิงห์สี่ทิศบนเสายังคงมีสภาพสมบูรณ์ ปัจจุบันรัฐบาลอินเดียได้นำรูปสลักที่เสานี้มาเป็นสัญลักษณ์ของประเทศ รูปพระธรรมจักร 24 ซี่ได้นำไปประดิษฐานในธงชาติอินเดีย และข้อความที่จารึกไว้โดยพระเจ้าอโศกว่า "สตฺยเมว ชยเต" (คำแปล: ความจริงชนะทุกสิ่ง) ได้กลายมาเป็นคำขวัญประจำชาติอินเดียในปัจจุบัน

เดิมนั้น เสาอโศกมีอยู่ทั่วพระราชอาณาจักรของพระเจ้าอโศกมหาราช แต่ต่อมาได้ถูกทำลายลงทั้งจากมนุษย์และภัยธรรมชาติ คงเหลือเพียงไม่กี่ต้นเท่านั้นที่ยังคงมีสภาพสมบูรณ์ในปัจจุบัน

https://th.wikipedia.org/wiki/เสาอโศก

ข้อความที่ขีดเส้นใต้ บ่งบอกว่า การเมืองเป็นส่วนที่ทำให้พระพุทธศาสนาเจริญมั่นคง หรือ เสื่อมสลายได้ หากรัฐบาลประเทศนั้นๆคุ้มครองส่งเสริมสนับสนุนพุทธก็เจริญ แต่ถ้าไม่คอยกีดกัน ก็จะค่อยๆสูญสลายไปในที่สุด เพราะฉะนั้น การเมืองจึงเป็นวงล้อที่มีความสำคัญ

ที่พูดเนี่ยคุณโรสพอเข้าใจไหมขอรับ

ราชวงศ์เมารยะมีสัญลักษณ์เป็นนกยูง
แต่เสาหินราชสีห์ เพื่อระลึก แสดงราชวงศ์นันทะก่อนหน้า ที่จากไปแล้วตามกาลเวลา
แล้วพุทธศาสนา ก็ค่อยๆจางไป

คิดสิคะ
ก่อนพระพุทธเจ้าตรัสรู้
มีชีพราหมณ์ศาสนาอื่นอยู่มาก่อนแล้วใช่ไหมคะ
แล้วตอนที่พระพุทธเจ้าเสด็จไปโปรดปัญจวัคคีย์เนี่ยนุ่งห่มอะไรยังไม่ใช่ภิกษุมิใช่หรือ
พอบรรลุธรรมแล้วพระพุทธเจ้าจึงทรงให้แสดงตนด้วยการบวชโดยตรงจากพระพุทธเจ้าให้เป็นโดยตรงนะ
เอาตรงๆเลยนะคนที่ไม่เข้าใจว่าพระพุทธเจ้าสอนอะไรไม่เคยรู้เลยว่าอะไรคือคำสอนแท้ๆเอาแต่ทำตามๆกัน
มีแต่ความคิดเห็นผิดๆพูดผิดๆทำผิดๆไม่เคยคิดถูกตรงสัจจะตามคำสอนได้เลยคือไม่มีปัญญาเข้าใจอะไรเลย

คิดดูนะ คิดดีดี คิดลึกๆ ทว่าเอาแต่นั่งฟังอย่างคุณโรสพูด คือว่า คนนั้นพูดที คนนี้พูดคำ ต่อๆๆกันมาตั้งแต่ พ.ศ. 1 จนถึงพ.ศ. ๒๕๖๒ คนตายไปแล้วไม่รู้กี่รุ่นต่อกี่รุ่น คงบอกต่อๆกันส่งต่อกันจนเพี้ยนเป็นบ้องกัญชาไปแล้ว (ที่พูดนี่เข้าใจไหมเนี่ย)