"...พวกโยมเห็นนักโทษที่มีอยู่มากมายในบ้านเราไหม พวกเขาแขวนพระเครื่องกันมาก แต่ไม่มีใครปฏิบัติตนให้อยู่ในธรรม เมื่อไปทำอะไรที่ไม่ดี พระท่านก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ เพราะคนเหล่านี้ไม่ได้ปฏิบัตินั่นเอง และอาตมาอยากย้ำว่า ถ้าเรารักษาตนด้วยธรรมะได้ ก็ไม่จำเป็นต้องแขวนพระ ดูสิอาตมาเองยังไม่แขวนพระสักองค์..."

โอวาทธรรม

#หลวงพ่อพระอาจารย์เปลี่ยน ปัญญาปทีโป

วัดอรัญญวิเวก จังหวัดเชียงใหม่








"..เวลานั่งสมาธิ อย่านึกว่าเรามานั่งที่ศาลานี้ ให้นึกว่าเรานั่งอยู่ในป่าลึกคนเดียว ตัดปลิโพธกังวล ไม่คิดถึงหมู่คณะและใครทั้งหมด

เรื่องดี ชั่ว มี จน ก็ไม่ต้องคิด คิดแต่เรื่องในกายของตัวเอง และตั้งสติสูดลมหายใจของตนอย่างเดียว

หรือมิฉะนั้นก็ให้คิดว่าเวลานี้เรากำลังนั่งอยู่เฉพาะพักตร์พระพุทธเจ้า เราจะต้องระวังตัวระวังมารยาทของเราให้ดี ไม่ทำกิริยาลุกลิกลุกลน หรือแกะโน่น เก่านี่ กายก็ตรง ใจก็ตั้งเที่ยงเฉพาะพระองค์ หรือ “พุทโธ” อย่างเดียว มีสติทุกลมหายใจเข้าออก ไม่วอกแวกไปไหน..."

โอวาทธรรมคำสอน
พระสุทธิธรรมรังสีคัมภีรเมธาจารย์
(ท่านพ่อลี ธมฺมธโร)
วัดอโศการาม อ.เมือง จ.สมุทรปราการ
(พ.ศ.๒๔๔๙-๒๕๐๔)






“การถกเถียงพ่อแม่เป็นสิ่งไม่ดี ไม่มีอะไรยากยิ่งกว่าเลี้ยงคน”

สมบัติของบ้าน คือ “เด็ก” ลูกของพ่อแม่นั่นสำคัญมากนะ

ฉะนั้นเราต้องทำตัวของเราให้เป็นเด็กดี ให้พ่อแม่ได้เบาอกเบาใจ อะไรที่จะขวนขวายช่วยพ่อช่วยแม่ ก็ให้พากันขวนขวายในฐานะที่เราเป็นลูก

อย่างไรเราก็จะเป็นผู้ใหญ่ต่อไปเราจะต้องฝึกหัดดัดแปลงหน้าที่การงานของเราให้เป็นที่เรียบร้อย เมื่อโตขึ้นมามันจะไม่จนตรอกจนมุม

เราไม่ควรลืมตัวเราเป็นลูกของพ่อของแม่

อย่าถูกอย่าเถียงอย่าต่อว่าต่อขานพ่อแม่

อะไรที่ขัดต่อเหตุต่อผล ถ้าพูดหากท่านไม่ฟัง ท่านถือว่าท่านเป็นพ่อเป็นแม่ เราก็ไม่พูดเสียดีกว่า

หน้าที่อะไรที่เราจะทำก็ทำไปเสีย การถกเถียงพ่อแม่มันเป็นนิสัยไม่ดี คนไหนที่เป็นผู้เชื่อฟังคำของพ่อแม่ เก็บความรู้สึกไว้ด้วยดี พิจารณาเหตุผลทางที่ถูกที่ดี ที่ควรไม่ควร แล้วยกให้พ่อแม่นี้เป็นผลรายได้ทั้งหมด เรายกให้พ่อแม่เลย

เราอย่าไปแตะ เราอย่าไปยุ่ง เราอย่าไปแย่งชิงเอา แล้วเกิดทะเลาะกัน เกิดทะเลาะ เราแหละเป็นคนเสีย ไปถกไปเถียงท่าน ท่านเลี้ยงเรามาเลี้ยงอะไรยากยิ่งกว่าเลี้ยงคน

หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน

#วัดป่าบ้านตาดวัดเกษรศีลคุณ









#ที่พักครั้งสุดท้ายของชีวิตคือป่าช้าหรือเชิงตะกอน
#สิ่งที่จะไปกับเราได้คืออะไร?
#บุญบาปที่จะติดตัวไป
บาปก็จะพาไปสู่นรก
บุญก็พาไปสู่สุคติ

สมบัติเงินทอง ที่ไร่ที่นา โยมว่าเราเอาไปได้ไหม
เงินในธนาคาร บ้าน ที่ไร่ที่นามากมาย พอตายแล้วเอาไปได้ไหม
สะสมไว้มากไม่ได้ไปช่วยอะไรเรา
เราเอาไปในภพหน้าได้หรือไม่

#แต่ถ้าเรามีปัญญามีความฉลาดเราสามารถเอาไปได้
#แต่มันต้องแปลง
แปลงเป็นนามธรรม แปลงเป็นบุญ
#ทรัพย์ทั้งหลายถ้าเราแปลงเป็นบุญ #นี่คือสิ่งที่เราเอาไปได้
#บุญจะเป็นที่พึ่งให้กับเราในภพภายภาคหน้า

ญาติพี่น้องไปเป็นที่พึ่งให้เราไม่ได้เลย
ก็ช่วยเหลือกันเฉพาะที่ยังมีชีวิตอยู่
ตายแล้วก็ช่วยไม่ได้

#ฉะนั้นลูกหลานจะช่วยพ่อแม่ได้ก็คือให้พ่อแม่มีบุญ
#เราเลี้ยงได้เฉพาะกำลังมีชีวิต
#หมดชีวิตแล้วเราไปช่วยไม่ได้เลย
#ฉะนั้นถ้าเราปรารถนาดีต่อพ่อแม่ก็ต้องให้มีบุญไป
#ให้เขามีบุญกุศลความดีติดตัวไป
#ให้มีศีลให้มีธรรม
#กุศลความดีนี่แหละติดตัวเราไป
#ใครก็มาแย่งเอาไปไม่ได้

#พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่าบุญเป็นที่พึ่ง
#บุญเป็นที่พึ่งในสัมปรายภพภพต่อไป
เราจึงต้องสั่งสมบุญ
สุโข ปุญญัสสะ อุจจะโย
#การสั่งสมบุญนำมาซึ่งความสุข

ฉะนั้นต้องบำเพ็ญบุญ
ทานมัย บุญจากการให้
สีลมัย บุญจากการรักษาศีล
ภาวนามัย บุญจากการเจริญภาวนา
ไหว้พระสวดมนต์ แผ่เมตตา
เราต้องทำอยู่เป็นประจำเพราะนี่มันเป็นที่พึ่งให้เรา
เพราะถ้าเราหมดลมหายใจเราทำไม่ได้แล้ว
จะมาเดินจงกรม มานั่งสมาธิ ฟังธรรมไม่ได้แล้ว

ประทีปทอง นาทีธรรม สุดท้ายมีแค่บาปกับบุญ
.............................
ธัมโมวาท โดยหลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรังสี
เจ้าอาวาสวัดมเหยงคณ์ พระนครศรีอยุธยา






"ปฏิบัติธรรมตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เป็นหนุ่ม เป็นสาวนี่แหละดี เพราะเมื่อแก่เฒ่าไปแล้ว จะนั่งก็โอย จะลุกก็โอย หากจะรอไว้ให้แก่เสียก่อน แล้วจึงค่อยปฏิบัติ ก็เหมือนคนที่คิดจะหัดว่ายน้ำเอาตอนที่แพใกล้จะแตก มันจะไม่ทันการณ์"

หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ






“คนจะรู้กฎแห่งกรรมได้ ต้องผ่านเวทนา
เวทนาทำให้รู้กฎแห่งกรรม ไม่ใช่นั่งหลับตา
เห็นกรรมนะ ปวดหนอ ๆ ๆ ปวดจังเลย
ตายให้ตาย จิตยึดมั่นเป็นสมถะ ศึกษาเวทนา
จบรายการ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไปเลย
เพราะรู้จริงเสียแล้ว จิตจะไม่ยึดถือ
ขอให้นักกรรมฐานโปรดจดจำข้อนี้ไว้
รู้จริงจะไม่ยึด รู้จริงยิ่งสงบ”
...
หลวงพ่อจรัญ ฐิตธมฺโม
หนังสือ “ใบไม้ในกำมือ”