สวัสดีครับ ผมไม่ใช่ผู้รู้นะครับ ผู้รู้คือพระพุทธเจ้านะครับ ผมนำมากล่าวอ้างอีกทีนะครับ พอได้ไหมครับ



ตอบ สั้นๆครับว่า บาป



ตอบ งดชั่ว ทำแต่ความดีและทำใจให้บริสุทธิ์ครับ ( หรือศีล สมาธิ ปัญญา) คบกัลยาณมิตรบ้างครับ



ตอบ ยินดีครับ ผมชื่อ ฌาณ นะครับ จำชื่อผมแม่นๆ ผมจะเป็นเพื่อนคุณครับ




ตอบ อย่าไปทราบเลยครับเรื่องของกรรมเป็นเรื่องอจินไตรอาจบ้าได้ ถึงทราบก็เปลี่ยนกรรมไม่ได้ เราเป็นผู้รับผลกรรมนั้นแน่นอน ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดนะครับ

ผม ชื่อ ฌาณ

บุญ บาป สำคัญที่เจตนา พระพุทธองค์กล่าวเจตนาไว้ว่าเป็นกรรม การกระทำโดยไร้เจตนาจึงไม่ถือเป็นกรรม
การทำร้าย มด ยุง หรือแมลงต่างโดยมีเจตนาย่อมเป็นบาปอย่างแน่นอน

จะอยู่อย่างไรให้เป็นสุข ก็คือ อยู่กับธรรม มีธรรมเป็นที่อยู่ มีธรรมเป็นที่พึ่ง ดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท
อย่างที่ได้เรียนมานั่นล่ะครับ

เวปบอร์ดนี้มีแต่เพื่อนครับ ถ้าอยากได้เพื่อนคุยเรื่องธรรมก็เชิญที่บอร์ดนี้ครับคิดว่าสมาชิคทุกท่านยินดีต้อนรับแน่นอนครับ

ส่วนเรื่องกรรมเก่าที่ทำไว้ไม่ดีนั้นแก้ไม่ได้ครับ สิ่งที่ทำได้ก็คือจากนี้ไป ประกอบแต่กรรมดี และยอมรับผลกรรมที่เคยกระทำไว้แล้ว ต้องมีความเชื่อและเข้าใจเรื่องของ กฏแห่งกรรม

ชีวิตคนเราอยู่ไม่นานหรอกครับคุณ kittyaomu ลองคิดดูถ้าเราอยู่ถึง ๑๐๐ ปี = ๓๖,๕๐๐ วัน แต่ถ้าอยู่แค่ ๘๐ ปี ก็ประมาณ ๒๙,๐๐๐ กว่าวันเองครับ แป๊ปๆก็หมดไปวันหนึ่งแล้ว เร็วมากเลย เพราะฉะนั้นพระพุทธองค์จึงทรงเตือนอยู่ตลอดเวลา แม้กระทั่งตอนจะปรินิพพานก็ยังทรงอุตส่าห์เตือนไม่ให้ประมาทในชีวิตเลย

'วิธีที่ทำให้ชีวิตมีความสุขก็คือ"การเจริญสติปัฏฐานสี่" ได้แก่ ร้ถึงกาย เวทนา จิต และธรรมถ้าทำบ่อยๆ
เป็นประจำ เรียกว่า ภาวนามัย ซึ่งจะทำให้จิตใจและร่างกายเข้มแข็งมาก สามารถทนต่ออุปสรรคทั้งปวง
อีกทั้งเป็นการพักผ่อนภายในจิตใจเราด้วย และหัดรักษาศีล เพื่อระวังกาย อย่เสมอ ทำบ่อยๆเรียกว่า ศีลมัย แต่ง่ายๆเลยควรหัดสวดพุทธคุณ ธรรมคุณ สังฆคุณ แล้วแผ่เมตตาบทไหนก็ได้ให้ได้ทุกวัน เพื่อเรียกศรัทธาจากจิตใจเราก่อน

เจตนาก็บาป ไม่เจตนาก็บาปแค่10เปอร์เซน
แทบไม่ตกนรกเลย

คุณ"kittyaomu"ครับ



1. "การที่เราทำร้าย มด ยุง หรือแมลงต่างๆ ที่มากัดเรานั้น เป็นการกระทำบาปรึเปล่าคะ"

ฆ่ายุงเป็นการทำบุญต่อตนเอง พ่อแม่ญาติพี่น้อง และผู้คนในประเทศชาติ ฆ่ามดที่มากัดเราก็
ไม่บาป ถ้าบาปเราคงไม่มีสัญชาติญานให้มือไปตีมันตายหรอก ฆ่าแมลงต่างๆ ที่มากัดเรา ก็
ไม่บาป มันเป็นสัญชาติญานของมนุษย์

พระพุทธเจ้าตรัสว่า เจตนาคือกรรม การกระทำด้วยจิตอกุศลเป็นบาป การกระทำด้วยจิตกุศลเป็นบุญ
สัญชาติญานของมนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่มีเจตนา หรือถึงมีก็น้อยมาก จึงไม่ใช่บาปกรรมอย่างแน่นอน


2. อีกอย่าง คนเราเกิดมาแต่ละช่วงอายุคนนั้นนานนักกว่าจะสิ้นอายุขัย ทำบาปกันทำบุญกันนักต่อนัก เราจะใช้ชีวิตอย่างไรคะ ให้อยู่อย่างเป็นสุขได้ทั้งทางกายและใจ โดยไม่ต้องกระทำบาปไม่ว่าจะเล็กหรือน้อยก็ตาม (อยากมีเพื่อนคุยเรื่องธรรมมะ อยู่เป็นประจำค่ะ อยากรู้ว่าชาติก่อนเคยกรรมหรือบุญอะไรไว้บ้าง และถ้านู๋ทำกรรมไม่ดีไว้ ก็อยากทราบวิธีการแก้ไขให้ดีขึ้นค่ะ) ขอแสงสว่างส่องทางใจด้วยนะคะ จักเป็นพระคุณยิ่ง

บาปบุญอยู่ที่จิตคิดปรุงแต่งไปเองตามมโนธรรมที่อยู่ในใจ คุณจะอยู่อย่างเป็นสุขได้ทั้งทางกายและใจ
คุณต้องไม่คิดปรุงแต่ง โดยเฉพาะเรื่องสัญชาติญาณของมนุษย์ คุณดันทะลึ่งไปคิดว่า สิ่งที่ไม่เป็น
บาปเป็นบาป อย่างนี้ก็เท่ากับเอานรกมาใส่ตัวเอง ทำยังกับคุณห้ามสัญชาติญาณของมนุษย์ ได้อย่าง
นั้นแหละ

มีอะไรมากัด มือเราก็ต้องตบอยู่แล้ว มีเสียงดัง เราก็ต้องหนีภัยไปตั้งหลักก่อน

พี่แนะนำให้น้องปฏิบัติสมาธิเพื่อเข้าถึงแก่นของธรรมะ เพราะน้องแสดงให้เห็นว่าปริยัติไม่ช่วยให้น้องเข้าใจธรรมะได้ดีเลย