อวยพรปีใหม่ 2009 “ศีลธรรมคุ้มครองโลก”

ในวารดิถีขึ้นปีใหม่
คุณพระศรี รัตนตรัย อวยชัยผอง
ด้วยอำนาจ แห่งพระเจ้า ตามครรลอง
ทั้งพวกพ้อง เทพเจ้า เผ่าพงศ์พันธุ์

โปรดมาช่วย อำนวยพร ให้มนุษย์
จงพิสุทธิ์ ทั่วจิต เกิดสุขสันต์
โปรดคุ้มครอง โลกปลอดภัย ทุกคืนวัน
ด้วยศีลธรรม อันเคยสอน กาลก่อนไกล

ศีลธรรม นำทาง สร้างความคิด
ศีลธรรม นำจิต จึงผ่องใส
ศีลธรรม นำรัก สู่จิตใจ
ศีลธรรม นำให้ ใจร่มเย็น

ศีลธรรม สถิตอยู่ ทุกถิ่นที่
มนุษย์มี ศีลธรรม ล้วนได้เห็น
ศาสนาใดใด ล้วนมี แลล้วนเป็น
กำหนดเส้น แห่งศีลธรรม จรรยา

คริสต์ศาสน์ กำหนดศีล มีสิบข้อ
เรียกย่อย่อ คือบัญญัติ สิบสาขา
กล่าวโดยรวม คือประพฤติ กายวาจา
ทั้งใจอย่า ละโมบ โลภอยากมี

กตัญญู รู้คุณ พระเป็นเจ้า
อย่านินทา ว่าเขา เสื่อมศักดิ์ศรี
จงซื่อตรง ต่อภรรยา และสามี
จงหลีกหนี ละเว้น เข่นฆ่ากัน

อย่าขโมย โดยใจ หวังในทรัพย์
จงหมุนกลับ คิดถึง สิ่งสุขสรรค์
ระลึกคุณ ระลึกค่า อันสำคัญ
ฉลองวัน ศักดิ์สิทธ์ จงคิดดู

อีกทั้งสอน มิให้ ใจลามก
คิดแต่ฉก ฉวยสตรี ให้อดสู
อันสตรี คือเพศแม่ ใช่ศัตรู
จงนึกรู้ อย่าย่ำยี บีฑานาง

แล้วมาถึง ศีลธรรม ฮินดูศาสน์
ผู้เริ่มวาด ศาสนา คำสอนสร้าง
มีข้อห้าม เอาไว้ เป็นการทาง
เพื่อทุกอย่าง สงบสุข ไม่ทุกข์แด

ยมะ ห้ามปฏิบัติ สิบข้อ
กายใจหนอ สะอาด เป็นร่างแห
เพราะหมายรวม หลายสิ่ง ควรเหลียวแล
ดุจศีลแท้ แห่งศาสน์ ไม่วาดอธิบาย

อีกรู้จัก ควบคุม บริโภค
เหล่าสัตว์โลก ให้หลีกเว้น ทั้งเช้าสาย
กินแต่ผัก พืชผล ไปจนตาย
อย่าทำร้าย ตัวเอง ด้วยอาหาร

ต้องมีความ ซื่อตรง ไม่ลวงหลอก
ไม่ยักยอก รับสินบน จนขึ้นศาล
ประพฤติตน ตามกฎหมาย อย่าหย่อนยาน
ธุรกิจ การงาน ต้องซื่อตรง

นั่นหมายความ ว่าใจ เปี่ยมธรรมะ
กรุณา ต่อผู้อื่น มิใช่หลง
ชนะใน ความเหี้ยมโหด เพราะคิดปลง
ช่วยเสริมส่ง ผู้ตกทุกข์ แลยากจน

แสดงถึง ความมี ใจคงมั่น
ย่อมอดกลั้น ทั้งกายใจ จนได้ผล
เฝ้าประพฤติ พรหมจรรย์ อย่างอดทน
ย่อมหลีกพ้น กามคุณ ก่อนเวลา

เมื่อมีใจ กรุณา ย่อมละเว้น
การฆ่าเข่น ด้วยกายใจ ไม่ใฝ่หา
ความมีสัตย์ ไม่ลักทรัพย์ ก่อศรัทธา
ปวงประชา ร่มเย็น เป็นสุขจริง

ศาสนา ฮินดู รู้ถ้วนทั่ว
จึงสร้างตัว ปฏิบัติ มีสิบสิ่ง
เรียกกันว่า นิยมะ มาแอบอิง
ก็ย่อมยิ่ง ละเอียด ละเมียดละไม

หนึ่ง หนี ความละอาย ต่อกรรมชั่ว
สองทานทั่ว บริจาค มิหวั่นไหว
จัดแบ่งเงิน ส่วนหนึ่ง ด้วยจิตใจ
ความรู้ใน ศาสนา หาแบ่งปัน

สามศรัทธา ในพระเจ้า อย่างแนบแน่น
อีกหวงแหน คัมภีร์ ไม่เหหัน
ดำเนินตน พ้นเวียนว่าย ทุกวารวัน
ไม่แปรผัน เปลี่ยนจิต คิดอื่นเลย

เมื่อศรัทธา ในพระเจ้า เอาสันโดษ
เป็นข้อสี่ ได้โปรด อย่าเมินเฉย
ดำรงชีพ ดำรงตน อย่างที่เคย
ความจริงเอ๋ย ความรู้สึก ย่อมเปลี่ยนแปลง

อีกหกข้อ ขอกล่าวรวม ไม่ใส่เลข
ล้วนสร้างเสก ให้ภักดี มิกล่าวแผลง
ต่อพระเจ้า ต่ออาจารย์ อย่าพลิกแพลง
เพื่อให้เกิด แสงสว่าง พัฒนา

ทั้งจิตใจ ร่างกาย ไม่หลีกเลี่ยง
อดอาหาร ไม่เกี่ยง ตามศาสนา
เดินทางไป ไหว้สถานศักดิ์สิทธิ์ ตามเวลา
ปีละครา เป็นกำหนด กฎตายตัว

อีกท่องมนต์ บทสวด อยู่เป็นนิจ
ด้วยฝึกจิต จดจ่อ ขจัดชั่ว
คือขจัด เหล่ากิเลส ที่เมามัว
ในกายทั่ว หลุดออกไป ไม่รีรอ

ฮินดูพราหมณ์ ตามตำรา ว่าเอาไว้
จุดมุ่งหมาย ในชีวิต มีสี่ข้อ
หนึ่งอรรถะ แสวงหา ทรัพย์เพียงพอ
สองธรรมะ ก่อชีวิต ไม่ผิดทาง

สามกามะ แสวงหา สุขตามโลก
ตามโฉลก แห่งธรรม อย่าเหินห่าง
โมกษะ คือข้อสี่ ไม่อำพราง
คือแนวทาง ไม่เวียนว่าย ในโลกเรา

แล้วมาถึง เหล่าซิกส์(สิกข์) ศาสนา
ศาสดา มีสิบองค์ เป็นหลักเสา
เกิดขึ้นใหม่ กว่าศาสน์อื่น ไม่ต้องเดา
ดังนั้นเขา จึงนับ รับว่าดี

องค์สุดท้าย นามคุรุ โควินทสิงห์
ตามความจริง เริ่มศีลจุ่ม เป็นสักขี
รับลูกศิษย์ ต้องดื่มน้ำ อมฤตี
เป็นพิธี แล้วให้ศีล เสริมสร้างใจ

ยี่สิบเอ็ด ข้อศีล จงหาอ่าน
จะบอกท่าน ถึงเนื้อความ ตามสมัย
ที่สำคัญ เว้นโลภโกรธ ทุกสิ่งไป
นับถือใน ภรรยาผู้อื่น เสมือนมารดา

เลิกถือชั้น วรรณะ ละพูดเท็จ
อีกถือเคล็ด ไม่เกี่ยวข้อง ศัตรูศาสนา
ไม่เปลือยหัว และสามสิ่ง ต้องบูชา
วิวาทละ ระหว่างศิษย์ อย่าให้มี

ได้กล่าวไป ในศีล เป็นบางข้อ
เพื่อย่นย่อ ใจความ ตามวิถี
แล้วมาถึง อิสลาม ผู้ใจดี
ศีลก็มี ห้าอย่าง สร้างสังคม

เช่นยึดถือ พระองค์เดียว แห่งพระเจ้า
ยึดถือเอา พระอัลลอฮ์ สร้างสุขสม
มีพระทูต มูฮัมหมัด ตามนิยม
ละหมาดบ่ม จิตใจ ให้มั่นคง

ถือศีลอด ตามมา เป็นข้อสาม
สี่ทานนาม ซะกาต ช่วยเสริมส่ง
ห้าประกอบ พิธีฮัจญ์ เพื่อดำรง
อิสลามคง อยู่ยั้ง ยิ่งยืนนาน

แล้วมาถึง ข้อศีลธรรม พุทธศาสน์
จะประกาศ เป็นกลอน อักษรสาร
เว้นฆ่าสัตว์ ตัดชีวิต อย่าระราน
เบียดเบียนท่าน ให้ทุกข์ร้อน ห่อนกระทำ

เว้นลักทรัพย์ หยิบฉวย ด้วยใจอยาก
อย่าคิดลาก ของเขา จนใจหนำ
เจ้าของนั้น ไม่ยินยอม จงอย่านำ
ทรัพย์ค่าล้ำ หรือด้อยค่า เป็นของตน

เว้นประพฤติ ผิดในกาม ลูกเมียเขา
อย่ามัวเมา ในราคะ จนสับสน
เอาใจเขา ใส่ใจเรา เขาก็คน
จงหลีกพ้น อย่าทำผิด คิดไม่ดี

เว้นวาจา ล่อหลอก ลวงผู้อื่น
ให้ขมขื่น เศร้าใจ ควรหลีกหนี
การพูดปด กล่าวเท็จ แสนอัปรีย์
เหมือนการที่ ฆ่าเขา ตายทั้งเป็น

ส่วนสุรา ยาเมา เว้นดื่มสูบ
เดี๋ยวจะซูบ ผอมโซ โง่ให้เห็น
จงห่างไกล เพราะจักสร้าง ความลำเค็ญ
เพราะเหตุเน้น ตัวสุรา พายากไร้

ที่กล่าวแล้ว เป็นข้อศีล ศาสนา
เหล่าประชา ณ.แห่งหน ตำบลไหน
ในประเทศ นอกประเทศ ณ.ถิ่นใด
ล้วนต้องใช้ ตามศาสน์ ที่ศรัทธา

เมื่อมีศีล ธรรมะ ก็จักเกิด
จิตประเสริฐ เพริดแพร้ว เป็นหนักหนา
ศีลและธรรม นำให้เกิด จรรยา
ช่วยคุ้มครอง โลกา พาสบาย

นี้เป็นพร ปีใหม่ ที่ให้ท่าน
ทั้งอาจารย์ ลูกศิษย์ มิตรสหาย
ทั้งผู้เฒ่า ผู้แก่ ทั้งหญิงชาย
ทั้งคนดี คนร้าย จงอ่านดู

หากไม่มี ศีลธรรม นำดวงจิต
ลองพินิจ คิดเถิด จะเกิดผล
โลกทั้งโลก วุ่นวาย ทุกตัวตน
ศีลธรรม นำชน พ้นภัยพาล

ศีลธรรม คุ้มครองโลก โฉลกยิ่ง
ศาสน์ทุกสิ่ง ล้วนดี ทุกสถาน
ปีใหม่นี้ ประพฤติศีล ในทุกวาร
เพื่อสร้างสาน พัฒนา สามัคคี (เอย)


“จ่าสิบตรี เทวฤทธิ์ ทูลพันธ์” ผู้ร้อยกรอง

ขอบพระคุณในธรรมทานขอผลนี้ถึงท่านด้วย ทานศีล ภาวนา ทำ อยู่ ประจำ ครับ

ธรรมอันใด ในใจตน ทุกคนนั้น
มีทุกวัน เกิดแล้วดับ เลือนลับหาย
ความรู้สึก อารมณ์ ล้วนมลาย
เหลือสุดท้าย คือว่างเปล่า ไร้ทุกข์ทน

ไร้กิเลส ด้วยเหตุ แห่งความคิด
ด้วยดวงจิต สงบนิ่ง ใจมิสน
เกิดปัญญา รู้แจ้ง แห่งใจตน
รู้เหตุผล ว่าทุกข์ คือสิ่งใด

ด้วยความคิด ด้วยวิชชา ปัญญาเกิด
จิตประเสริฐ สร้างเสริม สิ่งผ่องใส
หมั่นฝึกฝน สมาธิ ทุกวันไป
ตลอดปี นี้ไซร้ ได้โชคดี ฯ

จ่าสิบตรี เทวฤทธิ์ ทูลพันธ์
(ผู้ประพันธ์)

คติธรรม (สำหรับปี 2009)

ยศและลาภ หาบไป ไม่ได้แน่
มีเพียงแต่ ต้นทุน บุญกุศล
ทรัพย์สมบัติ ทิ้งไว้ ให้ปวงชน
แม้ร่างตน เขาก็เอา ไปเผาไฟ

เมื่อเจ้ามา มีอะไร มาด้วยเจ้า
ใยมัวเมา โลภลาภ ทำบาปใหญ่
เจ้ามามือเปล่า แล้วเจ้า จะเอาอะไร
เจ้าก็ไป มือเปล่า เหมือนเจ้ามา

ควรเร่งสร้าง กรรมดี หนีกรรมชั่ว
ไม่พาตัว พาใจ ใฝ่ตัณหา
หมั่นเจริญศีล สมาธิ และปัญญา
จึงจะพา ให้พ้นทุกข์ สุขนิรันดร์

ธรรมใดใด ถ้าไม่นำ ปฏิบัติ
ธรรมนั้นจัด ไม่ใช่ธรรม ดอกคุณจ๋า
ธรรมใดใด ปฏิบัติ ทุกเวลา
ธรรมนั้นหนา คือธรรม ประจำใจ

ธรรมล้วนมี อยู่แล้ว ที่จิตเจ้า
เพราะขัดเกลา จากสังคม ที่ไหนไหน
ธรรมล้วนเป็น สิ่งที่ กระทำไป
ทั้งกายใด วาจาจิต จงคิดดู

เพราะปีใหม่ เลื่อนไหลมา ข้าฯจึงสอน
เป็นคำกลอน กรองร้อย ให้พวกสู
ธรรมอันใด พวกเจ้า จงใฝ่รู้
เพราะธรรมอยู่ กายใจเจ้า จงเฝ้ามอง

ปีใหม่เข้า ปีเก่าพ้น ตามศักราช
ที่เหล่าปราชญ์ สร้างเพื่อชน คนทั้งผอง
ซึ่งล้วนคิด ว่าแก่ลง มิหวังปอง
ล้วนจะต้อง ไม่อยาก จากโลกเรา

แต่ที่สุด ก็ต้องตาย หายจากโลก
สร้างความโศก ให้ญาติ เกิดหงอยเหงา
อย่าประมาท ทั้งกายใจ จงคอยเฝ้า
ประพฤติเอา เหล่าศีลธรรม นำใจเอย.....

Buddha
ผู้ประพันธ์