เราไหว้ครูกันแล้วครับ ต่อไปจะเว้ากันตรงๆซื่อๆ จะจะแบบไม่ต้องแปลครับ
คุณว่าคุณวลัยพรดุหรอครับ แต่กรัชกายว่าก็งั้นๆแหละ ถ้าจะเปรียบเหมือนของว่างก็ประมาณ
ส้มตำใส่ปูดอง

ผิดเองค่ะ

ผิดเองค่ะ

ผิดเองค่ะ

ตอบคุณคามิน

การที่จะทิ้ง เราจะต้องสืบสาวเข้าให้ถึงต้นตอของสมุทัย จึงจะทิ้งได้อย่างธรรมชาติ ทิ้งอย่างเป็นไปเอง ไม่ต้องฝืน จึงจะไม่อึดอัด ไม่บีบคั้นความรู้สึก

คำว่า ทิ้ง ในความเข้าใจของกรัชกาย กับของคุณ อาจไม่เหมือนกัน กรัชกายทิ้งอย่างพุทธะ แบบผู้ครองเรือน แบบพระอริยะผู้ครองเรือน (กรัชกายไม่ใช่อริยะนะบอกก่อน)แต่ทิ้งแบบพระอริยะผู้ครองเรือน ทิ้งแบบอย่างนางวิสาขา อนาถบิณฑิกเศรษฐี พระเจ้าปเสนทิโกศล เป็นต้น คือทำมาหากิน มีครอบครัว ประกอบอาชีพอยู่นี่แหละ หมายความว่า ทำหน้าที่ของสามี ทำหน้าที่ของพ่อ ของปู่ เป็นต้น แต่ใจไม่ยึดติดกับสิ่งนั้น ทำ กิน ใช้ รักษา ซ่อมแซม ฯลฯ แต่ภายในจิตใจไม่ติด

มิใช่ทิ้งอย่างที่คุณเข้าใจ คือ ทิ้งโดยไม่เอาอะไรเลย ทิ้งทีอย่างสองอย่างจนเหลือแต่ตัวนอนใต้สะพานลอย ใต้ทางด่วน
ทิ้งแบบไม่ทำอะไร ไม่ทำงานไม่ประกอบสัมมาชีพ อย่างนี้ไม่ใช่แนวคำสอนของพุทธะ
เป็นแนวสอนของนิครนถ์ เข้าใจถูกไหมขอรับ หากไม่ถูก ช่วยตอนหน่อยสิ ทิ้งในความหมายของคุณต้องยังไง

คำว่า ดี ก็เช่นกัน ดีในความหมายภาษาไทย หรือ ภาษาธรรม ?

ตอบคุณวลัยพร หรือ คุณน้ำ




ก็ประมาณว่า ของกินเล่น เฮฮาปาตี้กินไปคุยกันไป นานๆกินทีก็อร่อยดี แต่กินทุกมื้อทุกวัน
คงไม่ไหวเบื่อประมาณเนี่ยอะคับ



ถนัดนักให้คนอื่นเป็นตัวร้าย

ป่าวนะครับ กรัชกายว่า ตามที่คุณ o.wan สั่งเสียคุณว่า

(อย่าลืมสนทนาธรรมกับ K.กรัชกราย อย่าดุนะคะ พี่อ่านจะได้ไม่เครียด)




ของโปรดเลยครับน่า บัวลอยน้ำขิง แก้ท้องอึดท้องเฟ้อดีนักแล




ตรงนี้ไม่ทราบว่าคุณพอจะพูดให้เห็นเป็นรูปธรรมได้ไหมคะ

ได้ครับ ที่โยคีปฏิบัติกรรมฐานแล้วแก้อารมณ์+ปรับอินทรีย์เป็นต้นอยู่นั่นแลครับ คือ การฝึกให้รู้เห็นชีวิตจิตใจตามเป็นจริง แล้วเมื่อรู้เห็นชีวิต(ธรรมชาติ) นี้ ตามเป็นจริงแล้ว หรือ ตามที่มันเป็นแล้ว ก็ดำเนินชีวิตหรือใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้อย่างไร้ทุกข์ หรือ มีทุกข์น้อยที่สุดไงครับ
มิใช่ปฏิบัติแบบคุณ ทำเพื่อเอาไว้พูดโม้ใส่กันและกัน

ประเด้นของผม ไม่น่าจะเข้าใจยากนะครับ
ผมแค่บอกให้ "ทิ้งความรู้สึก"
ทิ้งไปแล้วก้ยังเหลือหน้าที่ มีหน้าที่อะไรก้ต้องทำ


ส่วนคำอธิบายนั้น ผมคิดว่าผมอธิบายไปอย่างละเอียดยิบแล้ว ทั้งหลักการและวิธีการ
คุณกรัชกายอาจะจะอ่านผมไม่เข้าใจ หรือไม่ผมก็เขียนอะไรเข้าใจยาก

คุณกรัชกายพยามจะเข้าใจไปทางว่าผมเป้นพวกทิ้งของนอกกายไปนอนใต้สะพานเองนะครับ
ยังหาว่าผมไปสอนคนไม่มห้ทำงาน ไม่ประกอบสัมมาอาชีพอีกนะ เข้าใจไปนู่น

ว่าแต่ พระพุทธเจ้าตอนหนีออกจากวัง ก็ทิ้งแบบพวกนิครนธ์นี่แหละครับ
ทิ้งหมดเลย บ้านช่องลูกเมียทรัพย์สมบัติเกียรติยศ เราถึงได้มีพระพุทธเจ้า

ครับเอาละครับใคร จะว่า ไงก็ถูก หมด ผม มี แนวทางผม ซึ่ง
เมือผม ผิดหวัง......เสียใจ ขนาด อยากไปให้ พ้น จากโลกนี้ และตัวตนนี้
จะได่ไม่ต้องทุกข์เสีย ใจฟูม ฟาย อีก ...มีคน ใจบุญ ส่งซีดี สวดมนต์ แผ่นหนึ่ง
ให้มาฟัง....โอ้......โลกแห่งความดับ......ชั่วคราวช่างสุขจริงๆๆๆ
แม้เพียงชั่วขณะผมว่า ก็ ดี กว่า....คน อยู่เป็นร้อย ปี แต่ไม่เจริญ...
สภาวะ ดับแห่งธาต ขันธ์....ผม นั่งหลับตาทอดอารมณ์กับเพลงสวดมนต์
มันเป็นสุขมากๆๆๆๆจริงๆถ้าให้ คุณ o..wan จะรับมะคัรบ
ฟรี......ส่งทีอยู่มาครับ... ผมว่าแม้ชั่วขณะที่ไม่มีทุกข์ ดี กว่าหา ที่ ทุกข์
ตลอด มันมีสมาธิดีมาก สงบ เย็น ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
BOONCHAI_K@SYNNEX.CO.TH ที่นี่ครับ...

ต้องหัด ทิ้ง นะครับ

ต้องหัด “ทิ้ง” นะครับ (ทิ้งอะไร ? พูดกำกวม) พอแย้งเข้าหน่อย ก็เติม “ความรู้สึก”
เป็น “ทิ้งความรู้สึก”
คุณจะทิ้งความรู้สึกไปไหน อริยบุคคลไม่มีความรู้สึกหรอ
มี พระอริยบุคคลก็มีความรู้สึกเหมือนคนทั่วไป เช่น รู้สึกหิว กระหาย เย็น ร้อน อ่อน แข็ง เจ็บ ปวด เป็นต้น แต่วงจรต่อจากนั้นมีความต่างกัน พระอริยะเพียงแค่รู้สึก แต่คนทั่วไปเตลิดต่อไปตามตัณหาอุปาทาน ถูกไหมครับ



ก็นี่ไง แนวคิดแบบนิครนถ์
ถามหน่อยแล้วหลังจากนั้น พระพุทธเจ้าตำหนิแนวสอนของนิครนถ์ว่าไงบ้าง ?




ขออนุญาตพูดกับคุณตรงๆสักทีนะครับ เพราะเราพอรู้ๆแนวคิดกันและกันลึกพอควรแล้ว
คุณน่ะอธิบายธรรมแบบคร่อมภพคร่อมชาติ โยงไปโยงมา คิดอะไรไม่ออกบอกอะไรที่เป็นปัจจุบันขณะ
ไม่ได้ ก็โบ้ยย้อนหลังไปเมื่อ ห้าร้อยชาติ พันชาติที่แล้วๆมา

นี่ไงๆ คุณกรัชกาย
คุณเองปฏิเสธกรรมเก่า เชื่อว่ากรรมเก่าไม่มี เห็นไหม
ปฏิเสธทุกอย่างก่อนจะตรัสรู้

แต่เพราะความคิดพระพุทธเจ้าที่เป้นแบบ นิครนธ์ ความข้ามภพ ข้ามชาติ
ถึงได้เป็นปัจจัยสั่งสมจนเป้นพระพุทธเจ้าได้ในที่สุด

ความเป้นพระพุทธเจ้าไม่ใช่ส้มหล่นใส่หัวใครโดยบังเอิญ แล้วได้เป็นพระพุทธเจ้านะ

คุณกรัชกายต่างหาก เป็นลัทธิปฏิเสธอดีตนะ ปฏิเสธกรรมเก่าว่าไม่มีผลนะ
ไม่รู้ศัพท์เรียกว่าอะไร

ไม่เอานะ ผมเคยประมือกับคุณมาหลายยกแล้ว
ไม่พ้นสไตล์เดิมๆ คือวนๆเวียนๆ ถามซ้ำไปซ้ำมา

ทั้งๆที่อธิบายไปแล้ว ก็ยังกลับมาถามอีก ทำเหมือนไม่ได้อ่าน ไม่เข้าใจ อะไรทำนองนั้น
ก็ไม่รุ้ว่าไม่ได้อ่าน หรืออ่านแล้วไม่เข้าใจ หรือเข้าใจแต่แกล้งไม่เข้าใจ

ผีเห็นผีนะ ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่นะ

นึกถึงคำคุณโปเต้ที่ว่า
ที่ขงเบ้งไม่ชนะสุมาอี้ ... .. เพราะสุมาอี้ไม่รบด้วย

ผิดเองค่ะ

จะนำเอาพุทธพจน์ดังกล่าวแล้ว แต่จะแยกแต่ละลัทธิๆให้พิจารณาอีกที ดังนี้


๑. ปุพเพกตเหตุวาทะ การถือว่าสุขทุกข์ทั้งปวง เป็นเพราะกรรมเก่า (past-action determinism) เรียกสั้นๆ ว่า ปุพเพกตวาท (เป็นลัทธินิครนถ์)


“ภิกษุทั้งหลาย บรรดาสมณพราหมณ์ ๓ จำพวกนั้น เราเข้าไปหา (พวกที่ ๑) แล้วถามว่า “ทราบว่า ท่านทั้งหลายมีวาทะ มีทิฐิอย่างนี้...จริงหรือ ?”

ถ้าสมณพราหมณ์เหล่านั้น ถูกเราถามอย่างนี้แล้ว รับว่าจริง เราก็กล่าวกะเขาว่า
“ถ้าอย่างนั้น ท่านก็จักต้องเป็นผู้ทำปาณาติบาต เพราะกรรมที่ทำไว้ปางก่อนเป็นเหตุ
จะต้องเป็นผู้ทำอทินนาทาน เพราะกรรมที่ทำไว้ปางก่อนเป็นเหตุ
จะต้องเป็นผู้ประพฤติอพรหมจรรย์...
เป็นผู้กล่าวมุสาวาท...ฯลฯ เป็นผู้มีมิจฉาทิฏฐิ เพราะกรรมที่ทำไว้ปางก่อนเป็นเหตุน่ะสิ”

“ภิกษุทั้งหลาย ก็เมื่อบุคคลมายึดเอากรรมที่ทำไว้ในปางก่อนเป็นสาระ ฉันทะก็ดี
ความพยายามก็ดีว่า “สิ่งนั้นควรทำ สิ่งนี้ไม่ควรทำ” ก็ย่อมไม่มี
เมื่อไม่กำหนดถือเอาสิ่งที่ควรทำ และ สิ่งที่ไม่ควรทำ โดยจริงจังมั่นคง ดังนี้
สมณพราหมณ์พวกนี้ ก็เท่ากับอยู่อย่างหลงสติ ไร้เครื่องรักษา จะมีสมณะวาทะ
ที่ชอบธรรมเฉพาะตนไม่ได้ นี้แล เป็นนิคหะอันชอบธรรมอย่างแรกของเรา ต่อสมณพราหมณ์ผู้มีวาทะ มีทิฐิอย่างนี้”

สวัสดีครับคุณน้ำ




อ่านแล้วคลื่นไส้

เป็นโรคกระเพาะป่าวครับ ดูแลสุขภาพ เช่น กินอาหารให้ตรงเวลาก็ช่วยได้ ตื่นเช้ามา ดื่มน้ำเยอะๆก็ช่วยได้ หากเป็นโรคกระเพาะ





ดูสิน่า บอกให้กรัชกายอธิบาย ก็อธิบายแล้วตามนั้น แต่สังขารขันธ์คุณปรุงแปรไปไหนต่อไหน กำหนดสิครับ ฟุ้งซ่านหนอๆ คิดหนอๆๆ ก็ได้
ให้อธิบายพออธิบายก็ว่า ไม่อธิบายก็โกรธ เอาใจยากจริงๆ



ขนมเข่งแม้จะดูจืดๆไปหน่อย แต่มีคุณทางด้านจิตใจนะครับ
มีอย่างไร ?
สำหรับไหว้เจ้าในวันตรุษจีนไง ครับ
หากจะให้อร่อยเหาะน่ะ ฝานบางๆแล้วนำไปทอดน้ำมันให้เหลืองๆหน่อยนะ คุณเอ้ยอร่อยอย่าบอกใคร




คุณก็เป็นสะเงี้ยได้หน้าลืมหลังทุกทีจนเป็นปกติ กลับไปทบทวนข้างต้นสิครับ เริ่มจากตรงไหน
เป็นกุลสตรีควรเรียบร้อยนะขอรับ ทำหน้าตาบูดบึ้งดูไม่งาม
ปฏิบัติมาก็มาก (ตามที่บอก (โม้)) กำหนดสิครับ โกธรหนอๆ เคืองหนอๆ
เข้าใจมั้ย

พิจารณาลัทธิที่เป็นมิจฉาทิฏฐิอย่างที่สอง ที่เป็นลัทธิของพราหมณ์


๒. อิสสรนิมมานเหตุวาท การถือว่าสุขทุกข์ทั้งปวง เป็นเพราะการบันดาลของเทพผู้เป็นใหญ่
(theistic determinism) เรียกสั้นๆว่า อิศวรกรณวาท หรือ อิศวรนิรมิตวาท
(ลัทธิพราหมณ์)

“ภิกษุทั้งหลาย บรรดาสมณพราหมณ์เหล่านั้น เราเข้าไปหา (พวกที่ ๒) กล่าวกะเขาว่า “ท่านจักเป็นผู้ทำปาณาติบาต ก็เพราะการบันดาลของพระผู้เป็นเจ้าเป็นเหตุ
จักเป็นผู้ทำอทินนาทาน....
ประพฤติอพรหมจรรย์....
กล่าวมุสาวาท...ฯลฯ เป็นผู้มีมิจฉาทิฏฐิ ก็เพราะการบันดาลของพระผู้เป็นเจ้าเป็นเหตุน่ะสิ”

“ภิกษุทั้งหลาย ก็เมื่อบุคคลมายึดเอาการบันดาลของพระผู้เป็นเจ้าเป็นสาระ ฉันทะก็ดี ความพยายามก็ดี
ว่า “สิ่งนี้ควรทำ สิ่งนี้ไม่ควรทำ” ก็ย่อมไม่มี
เมื่อไม่กำหนดถือเอาสิ่งที่ควรทำ และ สิ่งที่ไม่ควรทำ โดยจริงจังมั่นคง ดังนี้
สมณพราหมณ์พวกนี้ ก็เท่ากับอยู่อย่างหลงสติ ไร้เครื่องรักษา จะมีสมณะวาทะที่ชอบธรรมเฉพาะตนไม่ได้ นี้แล เป็นนิคหะอันชอบธรรมอย่างที่สองของเรา ต่อสมณพราหมณ์ผู้มีวาทะ มีทิฐิอย่างนี้”